Өлең, жыр, ақындар

Бозторғайдың жағы талмас

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 656
Өлең өлді деген жанның алдыменен өзі өлген,
Күпіршілік қылғандардың оңбайтынын сезем мен.
Жаратқанның жерге төккен ол­дағы бір зауалы –
Көктен тамшы бұйырмаса гүл ерніне кезерген.
Қаншама ақын ілінсе де қаһарына әмірдің,
Өлең көнбес қорлығына бұл фәнилік зәбірдің.
Кір шалмаған ақ қанаты күнәдан пәк сезімнің,
Пейіш төрін нұрландырып, жаққан оты Тәңірдің.
Талайларды тылсымына таңғалдырған бір ғалам,
Сәулесіне алдандырып, сырын ашпай жүр маған.
Аш өзегін жарып шыққан жапан түздің төл құсы –
Бозторғайдың жағы талмас таң бозынан жырлаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызыл алма – қыздар-ай!

  • 0
  • 0

Жүрегімді жандырған,
Өзегімді талдырған,
Ақыл-естен тандырған,
Шіркін, қыздар-ай!

Толық

Ғасырмен қоштасу

  • 0
  • 0

Мың жылға нүкте қойып сен де, міне,
Кетесің еріп дәуір керуеніне:
Ғасырым, көз танитын – өз тарихым,
Қош енді, ризамыз бергеніңе!

Толық

Балалық

  • 0
  • 0

Балалық қалды бір қызық
Бұлдырап қырдың астында.
Әкетті жылдар мінгізіп
Біздерді асау тасқынға.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар