Өлең, жыр, ақындар

Ақөзек бойында

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 525
Тас төбеден төніп кеп Ай үңілді —
Неткен сәуле жұп-жұмсақ, қайырымды!
Көл езуі сылпылдап өсек айтар,
байқап сырғыт, бала-дос, қайығыңды,
Келе ме екен тербетіп ұйқы мені —
көңіл байғұс бір бейжай күй тіледі.
Түнгі дауыс, білесің, кетеді алыс,
сезіп қалды... тыңдашы, ит үреді?!
Ескегіңді суыршы судан енді —
соңымыздан көп дыбыс шулап ерді.
Мен де ерімін қаланың, сөкпе, досым,
қызық пен қыз деп ұққан туған елді...
Әже байғұс жалқы үйлі жағадағы
жалғыз қызың жарғақ боп баға ма әлі?
Енші алысты дедің бе,
Көз жақсының
соқтықпалау деуші еді ағалары?!
Сейіл құрдық, мақұл-ау қайтса да енді,
бүл ауылға, сұраса, айт сәлемді.
Пиғыл түзу, кеткен жоқ әзірге есе,
құрдастарым, болды тек, әзілдесе:
"әлі түнде жүреді мына ағаң деп,
талай әсем қыздарға ұнаған деп".
көңіл-көбең
сондықтан,
әлгі әзілге
күле берсем — бар мақсұт, шыдаған боп..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ертегі

  • 0
  • 0

Диюды құрдас қып
Сұңқылдай сырластық —
деп күлген бір ерді
алла өртеп жіберді;

Толық

Кәрі шың риза боп өзіне-өзі...

  • 0
  • 0

Кәрі шың риза боп өзіне-өзі,
Құшақтап қиял, мұңды көз іледі.
Төсіне көтерілсе көлеңке-бұлт
Тау оны түс көрдім деп сезінеді.

Толық

Ірге

  • 0
  • 0

Кеудем — бір үй:
Іші — дауыл,
сырты — дау,
күні-түні бір бұрқырау,

Толық

Қарап көріңіз