Өлең, жыр, ақындар

Қыран

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1073
Үлгі-өнеге болсын дей ме артқыға:
— Қара шыңнан қарғып ұшып қарт қыран,
Шырқау көкке шығады екен өлерде,
Содан өзін тастайды екен төменге.
Қорлана ма,
Қорқа ма екен тегінде ол
ауырып-азып,
төзіп өлген өлімнен?
Ескі арбаға шиқылдау да сый-бақыт,
Күн кешеді майлаттырып, сыйлатып.
Ал қырандар тозбас үшін арбаша
Өзін-өзі тастайды екен қиратып.
— Сұрап алған ғұмыр емес шала бақсы — шайқыдан,
Қайсар қара,
айт, айта түс, айқын ән,
айтарыңды ағыл-тегіл айтып ал,—
Қара желге қарсы ұш, қанат, қайқылан!
жұрт көңіліне аяушылық тастарда
болмайық тек ойбай салар ескі арба,
Көкірегіңе ерек толар сыр аңса!
— Қырсықтардан жаратылған бағы бар
Өмір сүре білсек біздер қыранша,
Өлудің де бір есебі табылар...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келіп қалдың кимелеп, киіз боп бұлт

  • 0
  • 0

Келіп қалдың кимелеп, киіз боп бұлт,
бір-біріңді түртіңдер — мүйіз боп түрт.
Түрткілеңдер біріңді-бірің бұлттар,
бір-біріңді осылай мүйіздеп құрт.

Толық

Қызыр

  • 0
  • 0

Біздің қария кісі еді-ау бір кең пейіл,
жоқ, айтпаймын бір шайы мен бір етін:
кім келсе де — аяғына еңкейіп,
қонағым деп кебісін сап жүретін.

Толық

Көкпеңбек, жер де көк, көк те көк

  • 0
  • 0

Көкпеңбек, жер де көк, көк те көк,
Көңілдің шыңынан қарғыды үн.
Табиғат анаға өкпе жоқ:
Бір түске бояпты барлығын.

Толық

Қарап көріңіз