Өлең, жыр, ақындар

Мүскін пенде

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 539
Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.
Сайқал дүние көзіңді алдар қызыл-жасыл боянып,
Абжыландай лебі тартар ентелесең таянып.
Қайта анаңнан туғандай боп тазарасың күнәдан,
Бозторғайдың жырын тыңда, таң сәріден оянып.
Тамылжыған сол бір шақта таңның жүзі албырап,
Рахатқа бөленеді қара тас та балбырап.
Сен де сонда тебіреніп, түбін ойла тірліктің,
Түссең­-дағы көк аспаннан екі аяғың салбырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бозторғай-жүрек

  • 0
  • 0

Тербеді мені қанша арман,
Әлдилеп әлі келеді.
Бозторғай-жүрек ән салған,
Жанымды қозғай береді.

Толық

Тауларым менің еңсесі түсіп көрмеген

  • 0
  • 0

Тауларым менің еңсесі түсіп көрмеген,
Бауларым менің сарғайып әсте сембеген.
Көкала қырда көсіле жатып ән шырқап,
Кең жазирама көз жіберемін көлбеген.

Толық

Қобыз-жүрек

  • 0
  • 0

Қобыз үнін тыңдашы, керемет қандай,
Ғасырларды қиялмен аралатқандай.
Қорқыт бабам оралып көне заманнен,
Желмаясын желдіртті келе жатқандай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар