Өлең, жыр, ақындар

Мүскін пенде

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 533
Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.
Сайқал дүние көзіңді алдар қызыл-жасыл боянып,
Абжыландай лебі тартар ентелесең таянып.
Қайта анаңнан туғандай боп тазарасың күнәдан,
Бозторғайдың жырын тыңда, таң сәріден оянып.
Тамылжыған сол бір шақта таңның жүзі албырап,
Рахатқа бөленеді қара тас та балбырап.
Сен де сонда тебіреніп, түбін ойла тірліктің,
Түссең­-дағы көк аспаннан екі аяғың салбырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келші, жастық

  • 0
  • 0

Қайран жастық, қайдасың, қайран дәурен,
Күндеріңді өткіздім сайрандаумен.
Қайта айналып сен маған оралмайсың,
Дөңгеленіп он екі ай айналғанмен.

Толық

Айттым сәлем сағынып

  • 0
  • 0

Айдың жүзі,
Күннің көзі
Ақ шуағын шашқанда;
Дүние балқып,

Толық

Аруақтарды ұмытпай

  • 0
  • 0

Қара тоқты түсімде босағамнан маңырап,
Күбірлеймін ішімнен, көкірегім қаңырап.
Керегенің көзінен қол созады дәметіп,
Көмусіз де кебінсіз қалың аруақ жамырап.

Толық

Қарап көріңіз