Өлең, жыр, ақындар

Мүскін пенде

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 606
Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.
Сайқал дүние көзіңді алдар қызыл-жасыл боянып,
Абжыландай лебі тартар ентелесең таянып.
Қайта анаңнан туғандай боп тазарасың күнәдан,
Бозторғайдың жырын тыңда, таң сәріден оянып.
Тамылжыған сол бір шақта таңның жүзі албырап,
Рахатқа бөленеді қара тас та балбырап.
Сен де сонда тебіреніп, түбін ойла тірліктің,
Түссең­-дағы көк аспаннан екі аяғың салбырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табылмай...

  • 0
  • 0

Табылмай жүрек дауасы,
Күн болмай құмар бір қанар,
Жанымның шалқар даласы
Жамылған шақта ұлпа қар,

Толық

Әке туралы жыр

  • 0
  • 0

От орады дала, тауды, орманды,
Бомбалардан бітпес жара – ор қалды...
Дәті бармай зобалаңды көруге,
Ұясынан Күн шығуға қорғанды.

Толық

Жарқыра, Ақорда!

  • 0
  • 0

Бақыт кетпесін басыңнан,
Жаса, байтақ елім!
Алтын тамырын тереңге жайған,
Бойлай берсін асқақ Бәйтерегің!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер