Суретім

Көзге ілінбес бұл да өмірдің сынағы,
Талғамымды кімдер қалай ұғады?
Өз суретім өзіме ылғи ұқсамай,
Қолыма алсам басқа болып шығады.
Қолыма алсам шықты екен деп қалай,
Қапаланам, ойымды үміт ақтамай.
Жиі-жиі түсер ме едім суретке,
Суретімнен елестесе аппақ ай.
Жеңдірмеймін ақылымды айлаға,
(Әзілім ғой айта салған жай ғана).
Жүру үшін ештеңені еске алмай,
Сурет түгіл қарамаймын айнаға.
Ой бұрымын тарқаттым да, неше өрдім,
Өмір солай жанып, бірде өшермін.
Айна үшін ақ бұлаққа қараған
Еліктеппін әдетіне шешемнің.
Жыр дегенде кететұғын дес бермей,
Шешемдегі мінез маған көшкендей.
Әдемі бір суреттерге түсуді
Ұмытумен келем ылғи ескермей.
Бейнелеген ішімді емес, сыртымды,
О, қаншама суреттерім жыртылды.
Білмей қойдым неге екенін, әйтеуір,
Өзіме-өзім ұнамаймын бір түрлі...
Мен өзіңсіз еліктеймін бір жетім,
Тілемеймін жаттың жалған құрметін.
Керегі не түрлі түсті суреттің,
Жүрегіңде тұрса жалғыз суретім?..

---