Өлең, жыр, ақындар

Қайта оралған қазан

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 517
Алыс-жақын, аңдап, бағып аңысын,
Ата жауға қолдан бермей намысын.
Әке менің түзде жортып, түн қатқан,
Қара бала, қара қазан қамы үшін.
Кең даласы, кен-дариясы тасыған,
Аспанынан сорғалаған асыл ән.
Қасіретті қандай тағдыр өтпеді,
Қазаны жоқ қазағымның басынан?
Жерге көмген кіндіктерін кек кескен,
Өтті өмірі қан менен тер, от кешкен.
Алдында әппақ наны тұрып аш қалды-ау,
Өз қолы өз аузына жетпестен.
Қазаны жоқ далам тауып ажалын,
Құлағыма жетті менің азалы үн.
Қайран бабам, қаза бопты-ау қападан,
Батыстың дәу толтыра аламай қазанын.
Ата мұра алдырып құт қазанын,
Қалай ғұмыр кешті момын қазағым?.
Өшіп қалған отын жағып бабамның,
Сағыныштың маздатып тұр мазарын.
Талас тартыс, әлі талай болар сын,
Жеңісімді құттықтап дос қол алсын.
Қазанымен қазағымның басына
Қашып кеткен құт-береке оралсын.
Ұшқан құсым, қайта айналып соғады,
Жасыл айдын, жағасына қоғалы.
Жаратушым несібемнен кенде етпес,
Болсын таңғы қазан аузы жоғары.
Өзгермейтін, өтсе де не замандар,
Жиылмайтын дастарқанды далам бар.
Ашық жатқан асын ішіп болған соң,
Қазанымды сұрамаңдар адамдар.
Шежіре – жер,
тартып жатыр аза-мұң,
Көзі көріп тозағы мен азабын.
Қандай қиын кезеңде де қазағым,
Жоғалтпаған, домбырасын, қазанын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен егіліп алдыңда жылап тұрдым

  • 0
  • 0

Мен егіліп алдыңда жылап тұрдым,
Жария емес өзгеге жан-арыммен.
Ал сен болсаң, шылымды лақтырдың,
Өшіріп, үнсіз отын табаныңмен.

Толық

Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп

  • 0
  • 0

Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп,
Таңғы шықтай көңілменен шын сенген.
Сүйе тұрып, сүймес ем ғой ертерек,
Опасыз жан екеніңді білсем мен.

Толық

Туған жерім – бар менің, барасың ба?

  • 0
  • 0

Туған жерім – бар менің, барасың ба?
Баламас ел баласын дара шыңға.
Аяулымның ізі бар, аяғымның,
Қосағаш пен Қасқажол арасында.

Толық

Қарап көріңіз