Өлең, жыр, ақындар

Түспейді сәуле күн жақтан

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 360
Түспейді сәуле күн жақтан,
Жұлдызым менің жүр жанбай.
Көңілсізбін, зіл батпан –
Еңсемді басып тұрғандай.
Қабағы таудың мұң артып,
Шаштарын бұлттар тарайды.
Аспанның жүзі мұнартып,
Мұнартып гүлдер қарайды.
Ұқтырып көп сыр жол тілі,
Үміттің отын жағады.
Бұлақтың тентек толқыны,
Жағаға басын соғады.
Кешегі іздер өшеді,
Өлмейтін өмір таба алмай.
Жылаған бұлттар көшеді,
Күн көзін мәңгі жаба алмай.
Берілем арман-қиялға,
Жалғасып таңға сан кешім.
Қияр ма маған құяр ма,
Ұлы күн сынған сәулесін?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үйдегі гүл

  • 0
  • 0

Маңайына, құпия сырды жайып,
Мүсәпір хал, болады кімге лайық.
Қас-қабақты бағып бір үйдегі гүл,
Жетім сәби секілді тұр мұңайып.

Толық

Қабағын өмір түйеді көп

  • 0
  • 0

Қабағын өмір түйеді көп,
Дегендей-ақ кім күшті екен.
Өсектейді ол, «сүйеді» деп,
Сүю, сонша қылмыс па екен?.

Толық

Жоры мейлің, айлакер, мені қуға

  • 0
  • 0

Жоры мейлің, айлакер, мені қуға,
Көңіл шыны кеседей толы мұңға.
Сылтау іздеп оңаша сенделемін,
Өзіңді іздеп барып бір жолығуға...

Толық

Қарап көріңіз