Күн өкпелеп барады
- 0
- 0
Оралмай жүр тіліме көптен өлең,
Өлеңсіз жер, жаңғырып көктемеген.
Күн де батып барады көкжиекке
Тіршілікке сыңаймен өкпелеген.
Құлан қуғандай соңыңнан
Құлан қуғандай соңыңнан,Шапқылай берер «жынды» емен.
Ұстама менің қолымнан,
Көрсем де сені үндемен.
Болмайды қызық енді өмір,
Жазбаймын сұлу емге жыр.
Мен үшін кейде сен де бір,
Соғып та өткен жел де бір.
Жапырақты көмер тозаң, шаң,
Жүйріктен жүйрік озар, сан.
Бармаймын, іздеп, көрмеймін,
Көрмеуге сені төзе алсам?...
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Күйген қолын ұсынбас енді бақыт
- 0
- 0
Күйген қолын ұсынбас енді бақыт,
Жылап қалдың, басқаны сен жылатып.
Қара көзің қараңғы, түпсіз құдық,
Сол құдыққа қанша жан өлді батып?..
Тіршіліктің сияқтанып жүрегі
- 0
- 0
Тіршіліктің сияқтанып жүрегі,
Күн нұрымен жүз құбылып реңі.
Күзгі желмен ұшпай, жерге ілініп,
Жалғыз жапырақ тал басында тұр еді.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Тоғжан
Мәссаған керемет -
Сезім
Азаққой???? -
Балауса
Азақ қой ????
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі