Жүректегі шаншулар

Мысық табан...
Мына дерт жайлап келіп,
Құртып жатыр мысымды, қайрат кеміп.
Қолды-аяққа тұрмаған көңілімді,
Аурухана заңына байлап беріп.
Оралар ма үзілген сырлы саздар,
Жоғалар ма жүзімнен айбат, көрік.

Қайда кеткен қуатым нар құлатқан,
Өр ағысым таулардан қарғып аққан.
Көз алдымда көк теңіз, жағалаулар,
Көктем қашан келеді жан жұбатқан?
Шауып келе жатып мен жығылдым-ау,
Шашасына шаң тимес арғымақтан.

Қалдым екен ауырып қалай ғана?
Тағдыр деген шытынар шарайна ма?!
Ет-сүйектен мен де осы жаралдым ғой
Талай сорлы құлаған, талай дана.
Әй, уайым, күшіктей қыңсылатып
Маңдайыңнан соғармын, маңайлама!

«Сабыр, сабыр, мұндайда сабыр артық», –
Дейді маған дәрігер жаны балқып.
«Құлан соғар болайын қуатыңа,
Гипертония – сырқатың, қаның артық!
Тамырыңа сыймаған асау қанмен
Ағып бара жатыр-ау дәрі қалқып...»
Байғұс жүрек,
Миыма қан айдаған,
Мұның арты не болар, қалай болам?
Көкке атылған теңіздей күңіреніп,
«Серперімен» серпіген «Адай» болам.
Не теперіш көрмедің ғұмырыңда,
Тақияңа тар келді талай боран.

Жүк көтеріп осынау иық талған,
Ұзай түсті жолдарың тұйықталған.
Сайтан алғыр, көргенде сатқындықты,
Тағдырмысың тамыры күйіп қалған.
Тасқа айналып шынымен кетермісің,
Жұдырықтай қан болып ұйып қалған?

Көк теңізде сандалдық талай ығып,
Енді олар болады қалай ұмыт?
Асау жүрек, сабыр ет, атыларсың
Көкірегімнің қақпасын қақ айырып.
Саған салған салмағын сырқат емес,
Пенделерден кездескен жабайылық.

---