Желтоқсан айында

Бұл даланың
Шыңылтыр қары қайда?
Аязымен денеңді қарымай ма?!
Жылымық күн
Бейжай бір күй кешуде,
Қыстың демі
Ызғарсыз
Әрі майда...
Қалың тұман жиілей жауып көкті,
Төңіректі көрсетпей қауіпті етті.
Қар жауар деп жүргенде әні-міні,
Желтоқсанның ортасы ауып кетті.
Қар жамылып дала,
Шың, құз, бақ бәрі,
Өзен-көлге
Қалыңдап мұз қатпады.
Сезіне алмай
Қыстың қыс екендігін,
Дүниенің бұзылды ырғақтары...
Ағаш біткен үрпиіп қарасады,
«Қайда кеткен
Қыстың бұл тамаша әні?»
Көрдіңіз бе,
Қайсыбір құбылыс та
Өз кезінде болғаны жарасады.
Ұшқынданып көк пен жер арасы кіл,
Жаусын ақ қар!
Бір нәзік тарасын үн!
Үлбіретіп ақ торғын,
Бар асылын,
Табар сонда
Қыс та өз жарасымын.
Шағылысып жататын жарық айға,
Алматының
Ақ күміс қары қайда?
Табиғат та сараңдық етіп кейде
Қыс қарға жарымайды, ә!

---