Өлең, жыр, ақындар

Айбүбі немереме

  • 22.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1187
Бұл Атаң, өскен адам Түз көшінде,
Еліне бақ пен дәулет іздесін тек.
Көтерем Көкке сені,
Жан-Дүниеңе
Жалғанның көлеңкесі түспесін деп.

Пейіштің аспанындай ашық-тұнық,
құдай-ау, бұл неғылған ғашық қылық:
алыстан аңсаймын да мен өзіңді,
сағынам, бауырыма басып тұрып!

Ажалдан қорқып-үрку, сірә, қате-ай,
Күн анау жайнап тұрған, мына бәт Ай!..
Төбеңнен иіскей қалсам,
қош нұрыңнан
Ақылым түшкіреді!.. рақаты-ай!..

Құлыным, Жаным - арша, тәнім - борша
болармын - сен өмірді танығанша.
Не керек, айтшы маған,
жарып алып
берейін, жүрегімнің дәні болса!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аялдамада

  • 0
  • 0

Сен және мен, — аялдамада тұрмыз екеуміз.
Жарық сәуле жұтып Жалғаннан.
Бір аяғыңның кемтарлығын бірден аңғарғам.
Күйік шалған жүзіңді және байқағам, салғаннан.

Толық

Жаза

  • 0
  • 0

Көбелектің қызықтап бұла шағын,
көтереді бәйшешек шынашағын.
Желге ілесіп, күнұзақ дала кезер,
желкілдетіп шудасын түйе-сағым.

Толық

Мерей

  • 0
  • 0

Ауылым, болушы еді күнде боран...
Өзгеріп кетті қазір мүлде балаң.
Қаздардың қаңқылынан қаймақ жалап,
Түнде сәл Ай сәулесін тыңдап алам.

Толық

Қарап көріңіз