Өлең, жыр, ақындар

Жатыр ем үйде сызбай мен

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 2603
Жатыр ем үйде сызбай мен,
салқындап аяқ-қолдарым.
Кеткендей әлім. Мұздай дем.
Еңкейгені ме жорға – күн?..
Жатқанда батпан зіл басып,
біреуге дауысым жетсін бе.
«Бойыңды жазып, қырға шық!»
демейді маған ешкім де.
Сарқылып үміт-дәмем де,
жыраққа кетті жарма жыр,
Кең шалқар мынау әлемге
қажетсіздеймін дәл қазір.
Даналар да өткен сөзі үлгі,
өртеумен жанын жалын от.
Қажетсіз сезсең өзіңді,
өмір сүрудің мәні жоқ.
Оралды кенет дүркіреп
үйдегі данышпандарым.
Әрқайсысында – мың тілек,
арбайды алыстар бәрін.
Жатуға жай жоқ – күн күлген
алысқа бәрін жібермей.
Орнымнан атып тұрдым мен
құр атқа қарғып мінердей.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Прометей

  • 0
  • 0

Ақ қардық беті — қара дақ —
көлеңкесі екен қыранның,
қапыда жанын жаралап,
таяу ма құздан құлар күн...

Толық

Әніңді ме, білмеймін, өзіңді ме...

  • 0
  • 0

Елжіретіп жанымды дірілдеген
сенің әнің сақталды жүрегімде.
Алыстасың, амал не, бүгін менен –
сағынсам да, қайтейін, жүремін де…

Толық

Дауылдар шақырғанда

  • 0
  • 0

Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.

Толық

Қарап көріңіз