Өлең, жыр, ақындар

Жатыр ем үйде сызбай мен

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 2454
Жатыр ем үйде сызбай мен,
салқындап аяқ-қолдарым.
Кеткендей әлім. Мұздай дем.
Еңкейгені ме жорға – күн?..
Жатқанда батпан зіл басып,
біреуге дауысым жетсін бе.
«Бойыңды жазып, қырға шық!»
демейді маған ешкім де.
Сарқылып үміт-дәмем де,
жыраққа кетті жарма жыр,
Кең шалқар мынау әлемге
қажетсіздеймін дәл қазір.
Даналар да өткен сөзі үлгі,
өртеумен жанын жалын от.
Қажетсіз сезсең өзіңді,
өмір сүрудің мәні жоқ.
Оралды кенет дүркіреп
үйдегі данышпандарым.
Әрқайсысында – мың тілек,
арбайды алыстар бәрін.
Жатуға жай жоқ – күн күлген
алысқа бәрін жібермей.
Орнымнан атып тұрдым мен
құр атқа қарғып мінердей.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әйелдің монологы

  • 0
  • 1

Сенің от құшағыңда
дүниені ұмытып талқысыдым.
Жүрегімді өртеді жан ыстығың.
Мынау байтақ әлемде тек екеуміз

Толық

Қызғаныш пен зұлымдық

  • 0
  • 0

Қызғаныш пен зұлымдық –
бақытсыздың құзыры.
Серігі сол ғұмырлық,
жоқтай өзге қызығы.

Толық

Дауылдар шақырғанда

  • 0
  • 0

Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.

Толық

Қарап көріңіз