Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1256
Жаз. Жайлау. Көлбейді алыс бел керіліп,
Қарасаң кернейтіндей кеудені үміт.
Еңкейіп жерге үңілген көк аспанның
алқасы тұр қол созым жерде ілініп.
Мал өріп: сиыр – сайға, жылқы-қырға,
жазыққа түйе атаулы ұмтылуда.
Қой-ешкі көк беткейде жамбастайды,
кіргендей шалғынға емес, ұрты құмға.
Күн нұры шашып бүкіл аймаққа құт,
сайларда бу кілкиді қаймақтанып.
Құнанға жайдақ мінген бозбалалар
келеді, малды өріске айдап салып.
Ақбоз үй, ішіне енсең – бүкіл ғалам!
Тіреп тұр сыртта көкті түтін-баған.
Самаурын бұрқылдаса от басында,
қазанда сары бауырсақ тыпырлаған.
Жеңгелер көзді жаулап сымбат, әрі,
әзілмен қайныларға тіл қатады…
Осындай ел бар еді, жаны-жайлау,
ақылгөй қариялы, жыр – баталы.
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлытауым

  • 0
  • 0

Қойылған ескерткіштей нұр күніме,
ұқсайтын туған жердің кіндігіне
киелі бір өлке бар қазағымда,
ту тіккен тірлігіме, бірлігіме.

Толық

Жаңа жылға тілек

  • 0
  • 0

Ұршықтай уақыт дөңгелеп
жеткізді тағы бір таңға.
«Қош келдің, Жылым, төрле!» – деп,
үмітпен қарар жұрт алға,

Толық

Отанға деген махаббат

  • 0
  • 0

Өлшемі жоқ ана махаббатының,
пір тұтпайды жұрт бекерге - ол киелі.
Аюлар да (ой-санадан мақұрым)
ақымақтау балаларын сүйеді.

Толық

Қарап көріңіз