Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1145
Жаз. Жайлау. Көлбейді алыс бел керіліп,
Қарасаң кернейтіндей кеудені үміт.
Еңкейіп жерге үңілген көк аспанның
алқасы тұр қол созым жерде ілініп.
Мал өріп: сиыр – сайға, жылқы-қырға,
жазыққа түйе атаулы ұмтылуда.
Қой-ешкі көк беткейде жамбастайды,
кіргендей шалғынға емес, ұрты құмға.
Күн нұры шашып бүкіл аймаққа құт,
сайларда бу кілкиді қаймақтанып.
Құнанға жайдақ мінген бозбалалар
келеді, малды өріске айдап салып.
Ақбоз үй, ішіне енсең – бүкіл ғалам!
Тіреп тұр сыртта көкті түтін-баған.
Самаурын бұрқылдаса от басында,
қазанда сары бауырсақ тыпырлаған.
Жеңгелер көзді жаулап сымбат, әрі,
әзілмен қайныларға тіл қатады…
Осындай ел бар еді, жаны-жайлау,
ақылгөй қариялы, жыр – баталы.
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге

  • 0
  • 0

Басқа ем атақ, беделім жоқ шағымда,
өзгеріппін жуғандай көк сабынға.
Жақсыларым жат болып бара жатыр,
дұшпаныма айналды достарым да.

Толық

Жер мен адам

  • 0
  • 0

Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.

Толық

Мына Жердің күшін-ай

  • 0
  • 1

Мына Жердің күшін-ай!
Әулие екен Ньютон дегендерің.
Тартылыстар талқысын жеңем дедім,
жердегінің бәрінен жырақ кетіп,

Толық

Қарап көріңіз