Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1200
Жаз. Жайлау. Көлбейді алыс бел керіліп,
Қарасаң кернейтіндей кеудені үміт.
Еңкейіп жерге үңілген көк аспанның
алқасы тұр қол созым жерде ілініп.
Мал өріп: сиыр – сайға, жылқы-қырға,
жазыққа түйе атаулы ұмтылуда.
Қой-ешкі көк беткейде жамбастайды,
кіргендей шалғынға емес, ұрты құмға.
Күн нұры шашып бүкіл аймаққа құт,
сайларда бу кілкиді қаймақтанып.
Құнанға жайдақ мінген бозбалалар
келеді, малды өріске айдап салып.
Ақбоз үй, ішіне енсең – бүкіл ғалам!
Тіреп тұр сыртта көкті түтін-баған.
Самаурын бұрқылдаса от басында,
қазанда сары бауырсақ тыпырлаған.
Жеңгелер көзді жаулап сымбат, әрі,
әзілмен қайныларға тіл қатады…
Осындай ел бар еді, жаны-жайлау,
ақылгөй қариялы, жыр – баталы.
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оба

  • 0
  • 0

Оба жүр - қолда күрегі,
көр қазу - жалғыз білері.
Өліктің мынау көптігі,
жаназа, дұға — жоқ бірі.

Толық

Жақсы көру

  • 0
  • 1

Өмірің таңдай болса арайлаған,
қатыгез қараулыққа жолай ма адам?
Біреуді жақсы көрген қандай жақсы -
нұрланып кетеді екен бар айналаң!

Толық

Есті боп жүргенде есер, мақұлдар да

  • 0
  • 0

Есті боп жүргенде есер, мақұлдар да,
өзінен жұртқа ауысар ақыл бар ма.
Адамдар – есерің бар, мақұлың бар,
немкетті қармаңдар ақындарға!

Толық

Қарап көріңіз