Өлең, жыр, ақындар

Қалқан

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 635
Ниетің – жомарт күзімдей,
мен үшін сұсың жүзіндей
қайраулы қара балтаның
қағатын жалған, жалтағын.
Арамыздағы сезім-нұр
тұрғай-ды мәңгі үзілмей?..
Халқымның көңілі – қалқаным,
қалқаныма үміт артамын.
Көңіліңнен шықсам, қайралам!
Жыр-желіге мені байлаған
өзіңсің алтын арқаным!
1990



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең

  • 0
  • 0

Сонау күнде, жас шақта,
Өлең келіп керісті меніменен,
Күш жетпеді - керіспей шегінер ем,
Қайдан келді, білмеймін, өзеннен бе,

Толық

Тарғыл тірлік

  • 0
  • 0

Аспан тарғыл, жер тарғыл, тарғыл үміт,
төзім - тасты жұқартты жаңбыр үгіп.
Сары даладай сабырлы санама кеп
сахараның құйыны салды бүлік.

Толық

Тек осы жер

  • 0
  • 0

Сөздерге де, өңдерге де енді ешқашан сенбеймін,
бұдан былай көзім көрмей, ешкімге де ермеймін.
Бұдан былай мына менің өзімде де күмән бар –
сендер де енді мені алдымен отпен, қанмен сынаңдар!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар