Өлең, жыр, ақындар

Жүргенім-ай

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 3342
Жүргенім-ай
ештеңені, ешкімді сағына алмай
(сағынышсыз тірліктің мәні қандай?!).
Жүрегімде жараның табы бардай.
Қайда кеткен көңілдің бұлаң шағы
бір құласа құлайтын жаны қалмай?
Енді бүгін құба жон, құла түзде
иесіз қалған үйдеймін шамы жанбай.
Өліп-өшкен әйелін, еркектерін
(сезе тұра сезімін, селт етпедім)
жақсы көргім келіп-ақ шын ниетпен
жанұшырып, жүректі жентектедім.
Кешпегендей сергелдең күйді бастан
(қалай сонау күндерден мен шеттедім?)
елемеймін сезімін, шен-шекпенін.
Тірлігімде
талай сөндім, қайтадан тағы атылдым,
тылсым-нәрін тамсадым қара түннің.
Күлге айналар сәтімде ұшқындатты
менің сансыз жанашыр аға, құрбым,
сол ниеттен қуат ап таң атырдым.
Күйіп-жанып күй кештім, тұрғандай-ақ
қақ үстінде қалтылдақ қара қылдың.
Сонда маған, сағыныш, ара тұрдың.
Енді неге мына мен салқын, сұрғылт
бір әлемге айналып баратырмын?
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең жазам өзімше данышпансып

  • 0
  • 1

Өлең жазам өзімше данышпансып,
жандай менен басқаға намыс таңсық.
Жарамаймын сүйтсем де құлап жатқан
саз-балшықтан алуға танысты аршып.

Толық

Нарын

  • 0
  • 0

Таңдары құм Нарынның алтындаған,
күмістей құмдары бар жарқылдаған.
Кешегі ерлер жортқан құба жонда
асқақ күй, аспандаған ән тыңдағам.

Толық

Әріптес

  • 0
  • 0

Анаған да жақсысың, мынаған да,
жақсылығың жоқ бірақ жылағанға.
Қарапайым танысқа бұрылмайсың,
көз әйнегің айтып тұр: «Бұ да адам ба!»

Толық

Қарап көріңіз