Өлең, жыр, ақындар

Жүргенім-ай

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 2176
Жүргенім-ай
ештеңені, ешкімді сағына алмай
(сағынышсыз тірліктің мәні қандай?!).
Жүрегімде жараның табы бардай.
Қайда кеткен көңілдің бұлаң шағы
бір құласа құлайтын жаны қалмай?
Енді бүгін құба жон, құла түзде
иесіз қалған үйдеймін шамы жанбай.
Өліп-өшкен әйелін, еркектерін
(сезе тұра сезімін, селт етпедім)
жақсы көргім келіп-ақ шын ниетпен
жанұшырып, жүректі жентектедім.
Кешпегендей сергелдең күйді бастан
(қалай сонау күндерден мен шеттедім?)
елемеймін сезімін, шен-шекпенін.
Тірлігімде
талай сөндім, қайтадан тағы атылдым,
тылсым-нәрін тамсадым қара түннің.
Күлге айналар сәтімде ұшқындатты
менің сансыз жанашыр аға, құрбым,
сол ниеттен қуат ап таң атырдым.
Күйіп-жанып күй кештім, тұрғандай-ақ
қақ үстінде қалтылдақ қара қылдың.
Сонда маған, сағыныш, ара тұрдың.
Енді неге мына мен салқын, сұрғылт
бір әлемге айналып баратырмын?
1985



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жабығу

  • 0
  • 0

Билігі барды батыр ғып,
ақшасы барды ақын ғып,
жарамсақтарды жақын ғып,
жаны жақынды жатың ғып

Толық

Фрагменттер

  • 0
  • 0

Бірінші әуен
Өлгендермен бірге өліп
қаншама рет түңілдім.
Сосын тағы өлмейтұғын жыр болып

Толық

Менің халқым

  • 0
  • 0

Қашқын ба, қарақшы ма кемедегі,
әлсіз бе қозғай алмас тегенені,
"Мен ұлттық батырмын!" – деп шықса біреу,
соңынан жапырласып ел ереді.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер