Өлең, жыр, ақындар

Даланы жалғыз жайланып

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 884
Даланы жалғыз жайланып, шымылдық құрып жатты түн. Киіз үй. Көгал. Ай жарық. Бағандай биік ақ түтін
өрлейді көкке жай ғана, леп жок - сирек тыныш шақ. Ұйқыға бөккен айнала, табиғат жатыр тыныстап.
Қараңғы құшып жасыл маң, тентек жел кеткен түңіліп. Боз жусан - жұпар шашылған. Көңілде - көктем бір үміт.
Ару Ай кербез, гүл ірең, сүйкімді сұлу жас қылық, жұлдыздарды да нұрымен бір сәтке сәуле шаштырып,
барады көкте шат түрмен, аспанды дара басқарып. Көз ілмей Жерде жаттым мен жусанды жалғыз жастанып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Эстон топырағы

  • 0
  • 0

Сұрғылт-қызыл, жансыздық елесіндей,
іреңі тым жүдеген,
нәзіктігі адамның денесіндей
жалаңаш, үлбіреген.

Толық

Қайран Мәриям апам-ай...

  • 0
  • 0

Сырбай, Ғафу - қос ағам,
қос ағамнан айрылып,
босағасы жырдың босаған.
Сен де кетіп барасың

Толық

Әріптес

  • 0
  • 0

Анаған да жақсысың, мынаған да,
жақсылығың жоқ бірақ жылағанға.
Қарапайым танысқа бұрылмайсың,
көз әйнегің айтып тұр: «Бұ да адам ба!»

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер