Өлең, жыр, ақындар

Даланы жалғыз жайланып

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 989
Даланы жалғыз жайланып, шымылдық құрып жатты түн. Киіз үй. Көгал. Ай жарық. Бағандай биік ақ түтін
өрлейді көкке жай ғана, леп жок - сирек тыныш шақ. Ұйқыға бөккен айнала, табиғат жатыр тыныстап.
Қараңғы құшып жасыл маң, тентек жел кеткен түңіліп. Боз жусан - жұпар шашылған. Көңілде - көктем бір үміт.
Ару Ай кербез, гүл ірең, сүйкімді сұлу жас қылық, жұлдыздарды да нұрымен бір сәтке сәуле шаштырып,
барады көкте шат түрмен, аспанды дара басқарып. Көз ілмей Жерде жаттым мен жусанды жалғыз жастанып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Прометей

  • 0
  • 0

Ақ қардық беті — қара дақ —
көлеңкесі екен қыранның,
қапыда жанын жаралап,
таяу ма құздан құлар күн...

Толық

Жеңеше

  • 1
  • 1

Ауылдың сол бір-кезі-ай самала күн.
Жасаңмын, көңілім шат. Дала жаным.
Бетіме шаң тигізбей жүруші еді
қырандай қайран менің ағаларым.

Толық

Тіл табудың жүрмін–ау таппай да ебін

  • 0
  • 0

Тіл табудың жүрмін–ау таппай да ебін,
маған біреу шашады оттай демін:
«Қайғыма ортақ болмадың, сүйтпедің» – деп,
өз тірлігім, өз қайғым жоқтай менің.

Толық

Қарап көріңіз