Өлең, жыр, ақындар

Күз

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 4361
Қатқақ күз. Дала құнысып,
жүзінде қалмай жаз рай.
Кимеген адам бұғы ішік,
бүрсеңдер арық тазыдай.
Сұлулық қалмай қырда түк,
қоңырқай тартып жарқын жер.
Соғып тұр дымды құрғатып
теріскей жақтан салқын жел.
Астынан нәрлі жер көшіп
шөптердің тамыры ырсиған,
жарытпайтындай енді өсіп
сыңсиды қияқ.
Қыр сидаң.
«Қия алмай бұрын шалғынын
отырушы еді ел көшпей», -
дейтіндер болса, дәл бүгін
тірі адам оған сенбестей.
Қаусайды барлық тамырлар
Жерден – дым, Күннен нәр алмай,
даладан кеткен жалынды әр
аурудан тұрмас адамдай.
Күздегі қырда – нала, мұң,
жеткенше жазғы бал күндер.
Жұтуда нәрін даланың
солтүстіктен соққан салқын жел.
1982



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалқы мен тобыр

  • 0
  • 0

«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.

Толық

Ер соңымнан

  • 0
  • 0

Енді ешқайда кетпеймін мен, қимасым,
тек өзіңмен бірге болам,
жанарыңның тый жасын!
Чили үшін, өзім туған жер үшін,

Толық

Азамат Өмірғалиға

  • 0
  • 0

Азамат Өмірғалиға
Жүзі қоңыр болғанмен,
аппақ оның жүрегі,
күлсе шындап күледі,

Толық

Қарап көріңіз