Өлең, жыр, ақындар

Күз

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 4701
Қатқақ күз. Дала құнысып,
жүзінде қалмай жаз рай.
Кимеген адам бұғы ішік,
бүрсеңдер арық тазыдай.
Сұлулық қалмай қырда түк,
қоңырқай тартып жарқын жер.
Соғып тұр дымды құрғатып
теріскей жақтан салқын жел.
Астынан нәрлі жер көшіп
шөптердің тамыры ырсиған,
жарытпайтындай енді өсіп
сыңсиды қияқ.
Қыр сидаң.
«Қия алмай бұрын шалғынын
отырушы еді ел көшпей», -
дейтіндер болса, дәл бүгін
тірі адам оған сенбестей.
Қаусайды барлық тамырлар
Жерден – дым, Күннен нәр алмай,
даладан кеткен жалынды әр
аурудан тұрмас адамдай.
Күздегі қырда – нала, мұң,
жеткенше жазғы бал күндер.
Жұтуда нәрін даланың
солтүстіктен соққан салқын жел.
1982



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсініксіз тым кейде

  • 0
  • 0

Түсініксіз тым кейде
шариѓаты тірліктіњ.
Құдай оны білмей ме –
жалған қайсы, шындық кім?

Толық

Нәпсі

  • 0
  • 0

Мен сені бір қырыңнан көріп тұрмын:
қолың мен өр кеудеңді жолықтырдым.
Қысылам анаң барлап қарағаннан,
Өзіңді бір көндіру — маған арман.

Толық

Қыр қазағының қартайғандағы сөзі

  • 0
  • 0

Далада өстік
арғымақ аттың жалынан тартып мінуді біздер армандап
(жаяулап кешкен тіршілік құрысын таңдайың кеуіп,
тал қармап!)

Толық

Қарап көріңіз