Өлең, жыр, ақындар

Арман-сыр

  • 05.06.2022
  • 0
  • 0
  • 624
Жұмақ па екен, Жер ме екен?
Ауыл ма екен, ел ме екен?
Ақынның жаны аңсаған,
Қайдасың, қайда сол мекен?
Кіл пайғамбар қарттары,
Жігіттер қандай — мерт бәрі.
Ұлы жол, ұлы керуен,
Арманы елдің, артқаны.
Аналар атты керімдер,
Қызғалдақ қыздар, өрімдер.
Әр түндікте жұлдыз боп,
Тұтқасы ошақ — келіндер.
Ағасы елдің үні боп,
Ибалы кіші іні боп.
Қаумалаған қарындас,
Шеттерінен міні жоқ.
Жүздері жылы сыз атпай,
Өкпесі болса ұзатпай.
Кілең бауыр, жаты жоқ,
Жанарлары мұз атпай.
Осындай қазақ санасы,
Көңілдің болмай аласы,
Жайнайды қызы, баласы,
Гүлдейді байтақ даласы.
Өктем бе екен, күз бе екен?
Ертең бе екен, біз бе екен?
Бұлбұл жанса ұл-қызым,
Гүл-гүл жанса тұз, мекен!
Сенемін, Күнім атасың
Табар-ау жұртым қатасын
Ой-қиял менің бақытым,
Оңашада бататын.

Астана, 17.02.2002



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жақындайсың бір аттап

  • 0
  • 0

Қалмайды адам бұ пәниді тұрақтап,
Мәңгі өмірге жақындайды бір аттап.
Мына сөзді, тыңдап көрші, ағайын,
Бір ойымды болдым елге сынатпақ.

Толық

Ошақ басының әңгімесі

  • 0
  • 0

Бала көңіл, мәз-мереке, пәк күнім...
Тойлағанмын туған күннің шаттығын...
Анам мені қаратып ап өзіне,
Сыр шерткенді, тым ерекше езіле,

Толық

Тұтқасы тірлік аналар

  • 0
  • 0

Көрсоқыр заман қырсығып,
Көрсетті "жаудың" қызы ғып.
Маңдайды кетті бір сызып,
Жүректе қалды бір сызық.

Толық

Қарап көріңіз