Өлең, жыр, ақындар

Арман-сыр

  • 05.06.2022
  • 0
  • 0
  • 602
Жұмақ па екен, Жер ме екен?
Ауыл ма екен, ел ме екен?
Ақынның жаны аңсаған,
Қайдасың, қайда сол мекен?
Кіл пайғамбар қарттары,
Жігіттер қандай — мерт бәрі.
Ұлы жол, ұлы керуен,
Арманы елдің, артқаны.
Аналар атты керімдер,
Қызғалдақ қыздар, өрімдер.
Әр түндікте жұлдыз боп,
Тұтқасы ошақ — келіндер.
Ағасы елдің үні боп,
Ибалы кіші іні боп.
Қаумалаған қарындас,
Шеттерінен міні жоқ.
Жүздері жылы сыз атпай,
Өкпесі болса ұзатпай.
Кілең бауыр, жаты жоқ,
Жанарлары мұз атпай.
Осындай қазақ санасы,
Көңілдің болмай аласы,
Жайнайды қызы, баласы,
Гүлдейді байтақ даласы.
Өктем бе екен, күз бе екен?
Ертең бе екен, біз бе екен?
Бұлбұл жанса ұл-қызым,
Гүл-гүл жанса тұз, мекен!
Сенемін, Күнім атасың
Табар-ау жұртым қатасын
Ой-қиял менің бақытым,
Оңашада бататын.

Астана, 17.02.2002



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарттық

  • 0
  • 0

Шақырса жұмбақ ғалам мұнарлана,
Аңсапты көкжиекті құмар бала.
"Арман тау" айналды енді төбешікке,
Қажеті азғантай-ақ шыдам ғана.

Толық

2000 жыл табалдырығы

  • 0
  • 0

Көңілдің хошын даладан тапқан саяттап,
Шаруа елім ғұмырды сүрдің жай аттап.
Асықпай ақыр арбамен жеттің қоянға,
Мың жылды мынау бостандық тумен аяқтап.

Толық

Шәрбаттан балдай не пайда

  • 0
  • 0

Шәрбаттан балдай не пайда
Жұтқыннан әрі өтпесе.
Сұлудан "сұқсыр" не пайда
Тұшынып өзі өппесе.

Толық

Қарап көріңіз