Өлең, жыр, ақындар

Сөйлей алмай, жаншылып зiл батпанға

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 476
Сөйлей алмай, жаншылып зiл батпанға
ақтарылмай кеудеде сыр жатқанда:
еңсенi езiп тұнжырап ертелi-кеш
күзгi түндей ап-ауыр мұң батқанда;
Жосылтқанда өмiрдiң сойылы ұрып
қалған кезде намысым майырылып;
немесе бiр немкеттi бос сөз үшiн
жалғыз қалсам досымнан айырылып;
жабылғанда бәрi кеп қамап, езiп
таба алмасам шығатын, жабар есiк –
табиғатқа армансыз айтайын деп
кетем үнсiз тау кезiп,
дала кезiп.
Жатпастан-ақ жаныма кiнә тағып
шалғынға орап алдына ол құлатады –
желi келiп көзiмнiң жасын сүртiп,
жапырағы сипалап жұбатады...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңыз

  • 0
  • 0

Кең даламды кемiтiп
дедiң-ау сен: құла түз.
Тыңдатқызар елiтiп
құла түзде тұнып тұр

Толық

Бөренелер

  • 0
  • 0

Орман iшi.
Шағын осы алаңды
ұнатамын қайта-қайта қарауды, –
бөренелер жатыр сұлап созылып

Толық

Жапырақтарын шашады

  • 0
  • 0

Жапырақтарын шашады
қайыңдар жел кеп қаққанда, –
көктем мен жаздың жасауын
үстiнен шешiп жатқандай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар