Сөйлей алмай, жаншылып зiл батпанға
Сөйлей алмай, жаншылып зiл батпанға
ақтарылмай кеудеде сыр жатқанда:
еңсенi езiп тұнжырап ертелi-кеш
күзгi түндей ап-ауыр мұң батқанда;
Жосылтқанда өмiрдiң сойылы ұрып
қалған кезде намысым майырылып;
немесе бiр немкеттi бос сөз үшiн
жалғыз қалсам досымнан айырылып;
жабылғанда бәрi кеп қамап, езiп
таба алмасам шығатын, жабар есiк –
табиғатқа армансыз айтайын деп
кетем үнсiз тау кезiп,
дала кезiп.
Жатпастан-ақ жаныма кiнә тағып
шалғынға орап алдына ол құлатады –
желi келiп көзiмнiң жасын сүртiп,
жапырағы сипалап жұбатады...
- Саиф Сараи
- Махмұд Қашқари
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі