Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық туралы жыр

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 561
Дүние дегенің
Қақ-қақ бөлініп
Сөгілген сеңдей боп
Жарылып барады...
Апыр- ау,
Дүние түгілі,
Менің де айналам
Кепкен терідей
Тарылып барады...
Кейде күйінем,
Кейде опынам!
Е, жаратқан,
Өзің кеше гөр! –
Бала- шағамның
Ортасында да
Кей- кезде
Жалғызсырап отырам.
Опынбай қайтем! –
Бүгінгі досым
Күні ертең
Қас болады.
(Санам сарсылып,
Өзегім өртеніп,
Көзіме жас толады.)
Тілерім тек қана:
Арманым, өлмеші,
Үмітім, сөнбеші!
Е, Алла тағала,
Қапаста отырған
Тұтқынның
Жалғыздығын берсең де,
Тақта отырып
Ешкімге сенбейтін
Үргелек патшаның
Жалғыздығын бермеші!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шабыт үстіндегі ақын

  • 0
  • 0

Мына ақынның
Желдi күнгi өрттей
Бұрқырауын-ай.
Елiн ойлап

Толық

Сауда

  • 0
  • 0

Өңiм түгiл,
түсiмде.
Қан жыладым,
зарладым.

Толық

... ай-ай, ... ай-ай

  • 0
  • 0

Әне біреудің
Үрмелі аспаптай
Өңешін созып дүңкілдеуін-ай,
Мына біреудің

Толық

Қарап көріңіз