Өлең, жыр, ақындар

Жалғыздық туралы жыр

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 481
Дүние дегенің
Қақ-қақ бөлініп
Сөгілген сеңдей боп
Жарылып барады...
Апыр- ау,
Дүние түгілі,
Менің де айналам
Кепкен терідей
Тарылып барады...
Кейде күйінем,
Кейде опынам!
Е, жаратқан,
Өзің кеше гөр! –
Бала- шағамның
Ортасында да
Кей- кезде
Жалғызсырап отырам.
Опынбай қайтем! –
Бүгінгі досым
Күні ертең
Қас болады.
(Санам сарсылып,
Өзегім өртеніп,
Көзіме жас толады.)
Тілерім тек қана:
Арманым, өлмеші,
Үмітім, сөнбеші!
Е, Алла тағала,
Қапаста отырған
Тұтқынның
Жалғыздығын берсең де,
Тақта отырып
Ешкімге сенбейтін
Үргелек патшаның
Жалғыздығын бермеші!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Азалы үйде болған оқиға туралы ой

  • 0
  • 0

Ажал-сұмның түсiп суық назары,
таусылды ғой тағы бiр жан базары...
Азаматсыз қалған ендi мынау үй
қайғы, мұңнан қара киген азалы.

Толық

Неткен ұлы жарасым!

  • 0
  • 0

Неткен ұлы жарасым! –
әлемнен сыр аулаған
мына бала, қарашы,
екеумiзден аумаған!

Толық

Қайдан пана табам?

  • 0
  • 0

Желдiң iшiне кiрiп барып ем
Жел менi қағаздай қиқалап
Жырта бастады;
Ормандарға тығылып ем –

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар