Өлең, жыр, ақындар

Түн, қысқы бақ ішінде

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 723
Келiп едiм күн нұры батқан шақта,
Манаурап маужыраған бақтар жаққа,
Кеңiстiкте iлiнiп қалатындай
Жауып жатыр аспаннан аппақ мақта.
Түннiң мамық қап-қара шашын жарып
Көшелерден көрiнер жасыл жарық.
Шақырлатып тiстерiн жатыр ақ қар
Табанымның астында ашуланып.
Алыс аспан кеттi ғой жақындай боп
Iштен тыныш жыр жазған ақындай боп.
Паң табиғат талмаурап ұйықтап жатыр
Қымыз iшiп кұлаған батырдай боп.
Жалаңаш бақ менi кеп тартады әрi,
Кетiп бара жатқандай алға бәрi.
Сүйектерi сойдыйған қара ағаштар
Әлдекандай алыптың қаңқалары...
Түннiң мамық қап-қара шашын жарып,
Көшелерден көрiнер жасыл жарық,
Шақырлатып тiстерiн жатыр ақ қар
Табанымның астында ашуланып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүзшіл біреуге

  • 0
  • 0

Ақылға кір!
Құдай сақтасын» –
Алатау
Алтаймен соқтығысып;

Толық

Өткеннен жеткен аңыз

  • 0
  • 0

Жоқ кез екен бекiнiс те, қамал да, –
Сонау-сонау өткен, алыс заманда.
бiр тайпа жұрт өмiр сүрiп жатыпты
орман-нулы, көл-құрақты даламда.

Толық

Кішкентай адам

  • 0
  • 0

Тоқтататын бұған қандай амал бар,
тоқтататын бұған қандай қамал бар, –
пайда болды пақырлықпен күн кешкен
кiп-кiшкентай,

Толық

Қарап көріңіз