Толқындар

Толқындар
жағаны қабады.
Биiктен шүйiлген
дәп қазiр қырғимын, –
өкпеге толтырып ауаны
теңiзге сүңгимiн.
Сүңгимiн
барлық тереңге –
теңiздiң астындай
құпия әлемге.
Бар деймiн
теңiздей тереңдiк
ақылды бастарда,
бар деймiн
теңiздей тереңдiк
нақақ көз жастарда.
Сүңгимiн
дала мен қалаға,
сүңгимiн
ойлар мен санаға,
күндер мен түндерге,
бұрқақ үндерге,
жұмбақ гүлдерге.
Қалайша жатам мен
тартынып қымсынып.
Бiлем мен
әлi де қаншама
ойларға батам мен
мұңдарға тұншығып.
Сүңгимiн тұла бой денеммен
бостан бос тұруға
жоқ шыдам.
Құпия тереңнен
жаңа ой мен жаңа жыр
ап шығам.
Ширығар денем де
қызулық от берсе.
Сүңгимiн
құпия тереңге,
құпия әлемге
демiм жеткенше.

---