Өлең, жыр, ақындар

Шөл

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 489
Шөл бар менде Қызылқұмдай аптаған
өртеп менi ыстығына қақтаған.
Мүмкiн емес өлшеу оның аумағын,
сыйып кетер оған теңiз, тауларың...
Кiшiрейтiп ала алмайсың масштабпен
оның бүкiл ауданын.
Өкпе-өзектi,
жүрегiмдi суырып,
жатады ол өн бойымды қуырып.
Мейлi менi ауысқан де, есер де! –
мейiрi оның қанбайды
күндiз-түнi төксе-дағы нөсерлер.
Төзем әрең көнбесем де,
көнсем де
қанбайды ол аңызақ боп қақтаған
Байкал менен Балқашты алып келсең де.
Қанбайды ол шығарсаң да ел-селiн.
САҒЫНЫШ деп аталады ол шөлiм.
Кебiрсидi өкпе, жүрек, алқым да, –
жатады ол туған жер боп алдымда.
Ендi бiрде қыздырады, қысады,
болмай қалса достарымның құшағы.
Азабына көнбе мейдi, көн мейлi
алғашқы бiр махаббат боп өртейдi...
Өн бойымды орап ыстық жалынмен
қақтайды шөл жүрегiмдi жаныммен,
Ақырында жетпей төзiм, шыдамым,
сол шөлден мен өлетiн де шығармын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Экспромт

  • 0
  • 0

Тұла бойым көл, –
Дауылды күндей
Арсы-күрсі боп
Ышқынам да жатам.

Толық

Шетелдік алпауыт

  • 0
  • 0

Несiн жасырамыз!
Түңiлiп тұрмыз.
Сонда да алдында
Желдi күнгi ағаштай иiлiп,

Толық

Жарылмаған бомбалар

  • 0
  • 0

Газеттерге шығады ғой хабарлар:
соғыс сұмның сарқыты боп қап қойған
шағын, яки үлкен ұлы қаламнан,
жаңа құрылыс алаңнан,

Толық

Қарап көріңіз