Өлең, жыр, ақындар

Шөл

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 429
Шөл бар менде Қызылқұмдай аптаған
өртеп менi ыстығына қақтаған.
Мүмкiн емес өлшеу оның аумағын,
сыйып кетер оған теңiз, тауларың...
Кiшiрейтiп ала алмайсың масштабпен
оның бүкiл ауданын.
Өкпе-өзектi,
жүрегiмдi суырып,
жатады ол өн бойымды қуырып.
Мейлi менi ауысқан де, есер де! –
мейiрi оның қанбайды
күндiз-түнi төксе-дағы нөсерлер.
Төзем әрең көнбесем де,
көнсем де
қанбайды ол аңызақ боп қақтаған
Байкал менен Балқашты алып келсең де.
Қанбайды ол шығарсаң да ел-селiн.
САҒЫНЫШ деп аталады ол шөлiм.
Кебiрсидi өкпе, жүрек, алқым да, –
жатады ол туған жер боп алдымда.
Ендi бiрде қыздырады, қысады,
болмай қалса достарымның құшағы.
Азабына көнбе мейдi, көн мейлi
алғашқы бiр махаббат боп өртейдi...
Өн бойымды орап ыстық жалынмен
қақтайды шөл жүрегiмдi жаныммен,
Ақырында жетпей төзiм, шыдамым,
сол шөлден мен өлетiн де шығармын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенімді ит трагедиясы

  • 0
  • 0

Қайта алмастан қалаға
қалсын дедi-ау қаңғырып,
бiреу бiр күн далаға
итiн кеттi қалдырып.

Толық

Ерте қуарған ағаш

  • 0
  • 0

Соған қарап мен
Сан ойлар торабында
Адастым:
Жапырағы желбіреп

Толық

Көктемгі махаббат

  • 0
  • 0

Сұлулық боп жар салып
кеткелi тұр бақ гүлдеп.
Көктем жатыр ән салып
га-га галап, гәккулеп.

Толық

Қарап көріңіз