Өлең, жыр, ақындар

Саған

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 353
Жалғыз өзiң бар дертiме дауадай
аппақ нұрын құйып саған ауады ай.
Жеп-жеңiлсiң желпiп соққан самалдай,
жеп-жеңiлсiң тынысымдай, ауадай.
Сенi көрсем ескермей жан азасын,
ұмытамын қатал тағдыр жазасын.
Сылқ-сылқ күлiп ағып жатқан шымырлап
судай мөлдiр,
судай сұлу тазасың.
Шақырсаң сен –
құс болам да ұшамын,
ұмытамын не екенiн құсаның.
Күйдiретiн, жандыратын, өртейтiн
күндей ыстық,
күндей ыстық құшағың.
Жырлатса өмiр –
сенi маған жырлатсын.
Асылымдай, ардағымдай қымбатсың.
Жер сияқты қарапайым кәдiмгi,
жер сияқты қатпар-қатпар жұмбақсың!
Астан-кестен етiп тымық кезiмдi,
ажар бейнең қарып кеттi көзiмдi, –
Су мен Ауа,
Жер менен Күн бiрлесiп
осы қазiр жаратқандай өзiңдi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қораз таластыру

  • 0
  • 0

Бұл жекпе-жек тоқтамас
Тұрсаң да сен жат көрiп...
Бiрiн бiрi қос қораз
Жiберердей қақ бөлiп.

Толық

Уәж

  • 0
  • 0

«Бас жарылса – бөрiк iшiнде,
Қол сынса – жең iшiнде».
Осылай жұбатасың.
Жұбатамын деп

Толық

Ауылдағы жесір ана

  • 0
  • 0

Төзген талай қиындыққа, ауырға,
Төзген талай боран менен дауылға, –
Отыр ана ошақ басын күзетiп,
Қалған жалғыз қиыр, алыс ауылда.

Толық

Қарап көріңіз