Өлең, жыр, ақындар

Қолшатыр астындағы адам және уақыт туралы ой

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 598
Қара жаңбыр.
Қала iшi.
Құйған саулап ағынды-ай!
Қолшатырға қарашы
өрмекшiнiң торындай.
Түсiп әуре-сарсаңға,
шалқып бiрде мұңданып, –
адам бейне сол торға
қалған сынды шырмалып.
Барады әне жырақтап,
Қара жаңбыр тасқында...
Бұл сурет қой
бiрақ та
мағына бар астында.
Адам деген жарықтық
түсер келiп сорына –
уақыттай қауiптi
өрмекшiнiң торына.
Мұны бiрақ ұға алмай
күйiп-жанып кетедi! –
Сол бiр тордан шыға алмай
жанталасып өтедi...
Жияды адам қуатын
құтылам деп сорынан...
Қара өрмекшi уақыт
жiбермейдi торынан!
Шырматылып, шатылып,
төгiледi шер болып...
Кетер сонсоң
ақыры
Уақытқа жем болып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күзгі эфир

  • 0
  • 0

Сығымда уысыңды
Эфир тұр буырқанып.
Чилиде атып тастаған
тағы бiр рухани

Толық

Жалғыз ағаш

  • 0
  • 0

Апыр-ау,
Неткен қуат,
Неткен қайрат бұл!
Діңгегі отау үйдей,

Толық

Ішінде жыланы бар адам

  • 0
  • 0

Қауiп пенен қатер жатқан күшiнде,
зымияндық, сұмдық жатқан iсiнде, –
тойымы жоқ, қойымы жоқ ғұмыры
адам көрдiм жыланы бар iшiнде.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер