Өлең, жыр, ақындар

Қолшатыр астындағы адам және уақыт туралы ой

  • 09.06.2022
  • 0
  • 0
  • 549
Қара жаңбыр.
Қала iшi.
Құйған саулап ағынды-ай!
Қолшатырға қарашы
өрмекшiнiң торындай.
Түсiп әуре-сарсаңға,
шалқып бiрде мұңданып, –
адам бейне сол торға
қалған сынды шырмалып.
Барады әне жырақтап,
Қара жаңбыр тасқында...
Бұл сурет қой
бiрақ та
мағына бар астында.
Адам деген жарықтық
түсер келiп сорына –
уақыттай қауiптi
өрмекшiнiң торына.
Мұны бiрақ ұға алмай
күйiп-жанып кетедi! –
Сол бiр тордан шыға алмай
жанталасып өтедi...
Жияды адам қуатын
құтылам деп сорынан...
Қара өрмекшi уақыт
жiбермейдi торынан!
Шырматылып, шатылып,
төгiледi шер болып...
Кетер сонсоң
ақыры
Уақытқа жем болып!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кісәпірдің сөзі

  • 0
  • 0

Құлқыны —
Қырық құлаш шыңырау,
Араны —
Алпыс кез апан

Толық

Көкiрекке кеткен кезде дерт толып

  • 0
  • 0

Көкiрекке кеткен кезде дерт толып,
жанам кейде алаулаған өрт болып.
Жанам, жанам, жанам мен,
жүрегiммен, намысыммен, жанармен!

Толық

Қауіпті жан

  • 0
  • 0

Қай заманда да
Шындықты айтқан адам
Қауiптi ғой.
(Қай заманда да

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар