Көктемгі арнау
- 0
- 0
Сен жүрсiн деп
жапырақтардың арасынан төгiлген
жинап алып айдың аппақ жарығын
көк шалғынға соқпақ етiп төседiм;
Кешегі күн қасіреті
Өзгенi айтсамҚол жетпейтiн
Аспан мен таудай еттiм.
Өзiмдi айтсам
Өңменiнен итерiп,
Өзегiнен теуiп
Жаудай еттiм.
«Ағамыз» ақырса
Бақшадағы
Шоқпыт қарақшыдай
Жалбаң қақтым.
Шақырса
Боқтық көрген қарғадай
Қалбаң қақтым.
Арқамнан қақса
Туысымды ұстап бердiм.
Кеудеме
Темiрiн тақса
Қойнына қыз сап бердiм.
Жасыл жайлауым
Сортаң мен сораң болды.
Қазғаным –
Өзiмнiң көрiм,
Көмгенiм –
Өзiмнiң молам болды.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Былғап алсақ бiз егер де ұятты –
- 0
- 0
Былғап алсақ бiз егер де ұятты –
жылуынан айырылады шуағың,
қызуынан айырылады жыр-әнiң,
мұратынан айырылады сұрағың,
Зират үстіндегі жаңбыр
- 0
- 0
Аспан да бұлтын қуып бiр
осынау тұсқа жинапты.
Ақ нөсер төпеп құйып тұр
үстiне мұңлы зираттың.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Айдана
Күшті -
Сезім
Көп рахмет -
Анеля
Өте күшті -
Мен
Рахмет -
Ақниет
Әсерлі өлең
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі