Қиянат соғыс

Тағы да жер үстiн
Зұлмат басты.
Әлемдi
Шешуi де жоқ,
Шешiмi де жоқ –
Қап-қара! –
Жұмбақ басты.
Дүниенiң
Ұнжырғасы түсiп,
Басы кеудесiне құлап
Салбырап қалды.
Пiл сауырлы жерiмнiң
Қоң етi кесiлiп.
Қып-қызыл қан сорғалап
Жалбырап қалды.
Жердi
Бомбымен төмпештеп жатқан
Дүрсiл мен гүрсiлден
Күрсiнген тiршiлiк
Қартайып кеттi.
Тауларым
Шайқалып кеттi, –
Денесiнен тас бiткен
Қарбыздай домалап
Төгiлiп жатты.
Тал-теректер
Шаштарын жайып жiберiп –
Желмен алысып
Егiлiп жатты.
Көлдерiмнiң көздерi! –
Қорыққанынан
Аларып кеттi.
Таулардың шашы –
Торыққанынан! –
Ағарып кеттi.

---