Өлең, жыр, ақындар

Ерір

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Ақының жыр жазады түңіліп,
Зынданда терезеге үңіліп.
Жанымның жадыраңқы сәттері,
Кетті ғой көз алдымда бүлініп.

Алдыртып қу тәнімді ызғарға,
Жылдарым өтіп жатыр зынданда.
Алайда жүрегімде үміт бар,
Сол үміт жетелейді бізді алға.

Аяз салды қабырғаға өрнегін,
Бір жұтым жылы суға шөлдедім.
Өз бойымнан жылылықты көрмедім,
Қасіретім, мехнатым – ол менің!

Төңірек суық түске боянып,
Шырағым сөнуге тұр таянып.
Жанымның ерір бәлкім мұздары,
Жаршысы жақсылықтың оянып!

Маусым. 2022 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Белгісіздік. Екінші нұсқа

  • 0
  • 1

Келешекте не күтіп тұр — белгісіз,
Бұны ойлап, жүрегіме келді сыз.

Қасиеттен жұрдай болып адамдық,
Молаға кірпіш болып қаландық.

Толық

Намаз заман

  • 0
  • 0

Уақыты бұзылып жүр намазымның,
Қаншама рет намазды қаза қылдым.
Тарқағаны осы ма базарымның,
Дүниеге ауғаны назарымның.

Толық

Өзіңсіз

  • 0
  • 0

Бір күнім өтсе өзіңсіз,
Сезінем өзімді көңілсіз.
Жан едім неткен төзімсіз,
Сөзімді ұқшы тек үнсіз.

Толық

Қарап көріңіз