Өлең, жыр, ақындар

Ай, дүние-ай

  • 20.06.2022
  • 0
  • 0
  • 656
Ай, дүние-ай!
Кейде
Ақ көбiк қарға аунаған
Алтайы түлкiдей
Құлпырып тұрасың,
Кейде
Жолың кесiлiп
Қырқылып тұрасың.
Бiр кезде
Тай қазандағы
Бестi қойдың құйрығындай
Туырылып жатасың.
Бiр кезде
Табаға түскен тарыдай
Қуырылып жатасың.
Ай, дүние-ай!
Аяқ астынан
Есек аунап жатқан күл құсап
Бұрқырайтының-ай!
Ал бiрде
Бiреудiң
Есiгiнiң алдына тастаған
Аш нәресте боп
Шырқырайтының-ай!
Кейде сен
Лапылдап жанған
Оттан шыққандайсың.
Кейде сен
Мүңкiп жатқан
Боқтан шыққандайсың.
Бiрде
Тұлымшағы желбiреген
Құлыншақсың.
Бiрде
Әлдекiмдердiң қолындағы
Қуыршақсың.
Бiрде
Кеменi аударып тастайтын
Киттейсiң.
Ендi бiрде
Бүкшең қаққан
Бұралқы иттейсiң.
Ай, дүние-ай!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тыныстап, кейде тұншығып

  • 0
  • 0

Тыныстап, кейде тұншығып,
шыңдарға қарай тартамыз, –
момақан ғана тiршiлiк
қым-қуыт шайқас, арпалыс.

Толық

Тiл ұшына келiп-кетiп тұр бiр сөз

  • 0
  • 0

Тiл ұшына келiп-кетiп тұр бiр сөз.
Шашып-төгiп алардаймын бiр күлсем.
Жұлдыздардай, түндi түрткен тыншымай
тiл ұшына келiп-кетiп тұр бiр сөз.

Толық

Тазша бала

  • 0
  • 2

Көне алмаған өктемдiкке, жалаға,
көне алмаған қараулыққа, қараға
жатқан қанша тапқырлық пен оттылық
шынашақтай осы Тазша балада.

Толық

Қарап көріңіз