Өлең, жыр, ақындар

Бодан заманы

  • 23.06.2022
  • 0
  • 0
  • 681
Иен далада
Ұшқан құстай
Азат едiм.
Көлге шомылып,
Желге сүртiнген
Қазақ едiм.
Дауыл құлатқан үйдей
Заман төңкерiлiп
Мойныма
Қамыт кидiм.
Маңдайым –
Ұрған соққыдан! –
Қақ жарылып қалды, –
Миым
Айрандай төгiлiп
Ақтарылып қалды.
Зорлығы
Асқына түстi
Желкем үзiлiп,
Мойным қайырылып
Астына түстi.
Қара балтасымен –
Тамырымды –
«Қарш» еткiзiп шапты.
Қара мылтығын –
Өңменiме қадап –
«Тарс» еткiзiп атты.
Араша түскендi –
Дойырдың астына алып –
Керегеге
Таңып қойды.
Елiме жарық көрсетпей, –
Құрым киiздей! –
Қараңғылықпен тұмшалап
Жауып қойды.
Еркектерiмдi тұрғызбай
Шалғайынан басты.
Әйелдерiмнiң
Етегiн ашты.
Балақтағы биттей еттi.
Ине жұтқан иттей еттi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Батырлыққа тілек

  • 0
  • 0

Өлсең де – өзiңдi емес! –
Елiңдi ойлап
Күйiктен өлсең ғой.
Өлiп бара жатып та

Толық

Ұқпау

  • 0
  • 0

Мен осы
Кiмдермен жүрмiн?!
Аға дегенiм
Аға емес, –

Толық

Тауға шыққанда

  • 0
  • 0

Тауға шығ Темірхан Медетбеку арманым едi.
Тауға шықтым.
Таудың кереметiн –
Мейлi сен,

Толық

Қарап көріңіз