Өлең, жыр, ақындар

Өрмекші болғанда

  • 25.06.2022
  • 0
  • 0
  • 472
Өрмекшi болғым келдi.
Өрмекшi болдым,
Өрмекшiнiң тiрлiгiн
Көрмекшi болдым.
Бүкiл қалалардың
Бұрыш-бұрышына,
Ұлы даламның
Қуыс-қуысына
Тор құрдым.
(Әй, осы жолы –
Байқаймын! –
Тор құрып
Өзiмдi өзiм сор қылдым!)
О баста
Ниетiм дұрыс едi.
Сол торлармен
Халықтың
Қанын сорып жатқан,
Жанын соғып жатқан
Алпауыт-иттердi
Ұстайын деп едiм,
Шырмап буып –
Жанын көзiне көрсетiп! –
Қыстайын деп едiм.
Торларыма
Алпауыттар түгiлi
Бiр шыбын түспедi.
(Құдайым-ау,
Осы iсiм
Абыройлы iс пе едi?!)
Ақыры сол торға
Өзiм түстiм.
Ендi, мiне,
Алпауытқа құрған торға –
Өзiм шырматылып! –
Шыға алмай жатырмын.
Атаңа ғана лағнет
Мына қу жалғанның
Осы бiр опасыз iсiн –
Бiлiп тұрсам да! –
Бәрi бiр
Ұға алмай жатырмын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көне қала

  • 0
  • 0

Көне қала.
Бәрiн көрген қала бұл.
орынындай шор боп бiткен жараның, –
жатыр әне үйiңдi боп, төбе боп

Толық

Саған

  • 0
  • 0

Күптей ісіндің,
Кемеріңе сыймай
Тасындың.
Иманнан безіп,

Толық

Қанжар

  • 0
  • 0

Әрбiр сәтiн есептеп,
күнiн санап сөнбеген,
жатты бiр шал төсекте
ауру қысып меңдеген.

Толық

Қарап көріңіз