Бүгінгі метамарфоза

Құдай-ау,
Біз қазір
Нені ұғып,
Нені білгендейміз...
Өйткені бәріміз де
Ібіліс, жындар мен
Албасты,шайтандардың
Ішінде жүргендейміз.
Біреуі
Оң жағыңнан келіп
Арбайды.
Біреуі
Сол жағыңнан келіп
Алдайды.
Албастысы
Жалба-жұлба боп
Түсіңе енеді.
Қолыңа таяқ ап
Бассалып ұра бастасаң
Ол бәле —
Сақ-сақ күліп! —
Бұрынғысынан да ұлғайып
Ісіне береді...
Шайтаны асып-тасады.
Ібілісі
Құшағын ашады.
Жын-перісі
Қылығымен арбап
Бауырына басады.
Ақырында өзің де
Сол жын менен ібілістерге,
Албасты, жын-перілерге
Еріп бара жатасың.
Сұмдығына да,
Зымияндығына да
Көніп бара жатасың.
Сонан кейін-ақ
Бірде жынға,
Бірде періге,
Бірде албастыға айналасың.
Көздері қып-қызыл
Құтырған иттей ырылдап,
Шаң менен қоқысты
Жиып алған құйындай
Шыр көбелек айналасың.
Шырағың сөнеді,
Құрағың семеді.
Сақ-сақ күліп
Өзіңді өзің
Кеміріп жатасың.
Өз жақыныңды өзің жеп
Күптей боп
Семіріп жатасың.
Тұла бойыңды жайлаған
Небір бәлелер мен
Небір бәлекеттер
Дүлейлі күшке еніп
Талақтай көгеріп
Тұлданып тұрады.
Көзіңнен
Сұмдықтың сілтісі ағып,
Сөзіңнен у тамып тұрады.
Сұрқия, зымияндығың
Шектен шығып
Асып бара жатады...
Соны көріп тұрған
Ібіліс, албастылар,
Шайтан мен
Жын-перілердің өзі
Сенен шошынып., –
Зәре-құты қалмай! —
Қашып бара жатады.
Ой, сұмдық-ай!

---