Өлең, жыр, ақындар

Қант диабеті

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 553
Не пәле деп
Кейде өзімді
Жерлеп тұрам.
Жерлемей қайтейін,
Құйған
Жаңбыр астында да,
Көл-көсір
Судың ішінде де—
Қаталап! –
Шөлдеп тұрам.
Шөлім қанбайды!
Апыр-ай,
Көбігі тасып жатқан
Жез түсті, жел мінезді
Сыраларымды
Кеспек-кеспегімен
Бөшке-бөшкесімен
Ішкім келеді!—
Сыраға
Кеңірдектен келіп
Бөшкедей боп
Іскім келеді.
Шіркін-ай,
Атағымды осымен
Мәңгілік қалдырсам ғой:
Алдымда көл жатып,
Өзім түйеге айналып,
Күн-түні сораптап
Шөлімді бір
Қандырсам ғой.
(Арман ғой бұл).
Бүгінде
Жақыным да,
Жан-жарым да,
Дәрігерлер де
Ем-домын жасап
Дамыл алмайды.
Әурешілік! –
Өйткені менің
Тірлікке деген
Өлеңімнің де,
Өмірімнің де
Бәрі бір
Шөлі қанбайды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бей-жай күйде отырамын кейде мен

  • 0
  • 0

Бей-жай күйде отырамын кейде мен:
менi ол кезде толқытпайды ой деген.
Кеудем бос қап үңiрейiп қуыстай
салмақ болмас сөздерiмде сөйлеген.

Толық

Тартыс

  • 0
  • 0

Көкiрекке босқа күдiк кiргiзбе! –
десем-дағы: әуен менен үндi iзде,
бiреу менi түнге қарай сүйрелеп,
бiреу менi ап шығады күндiзге.

Толық

Құм көші

  • 0
  • 0

Үш күн бойы жатты сусып құм көшiп.
Күйдiрген соң тас төбеден күн тесiп,
кеуiп қалған мына дала тигiзсең
лап етердей оттың ұшқын бiлтесiн...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар