Өлең, жыр, ақындар

Қант диабеті

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 510
Не пәле деп
Кейде өзімді
Жерлеп тұрам.
Жерлемей қайтейін,
Құйған
Жаңбыр астында да,
Көл-көсір
Судың ішінде де—
Қаталап! –
Шөлдеп тұрам.
Шөлім қанбайды!
Апыр-ай,
Көбігі тасып жатқан
Жез түсті, жел мінезді
Сыраларымды
Кеспек-кеспегімен
Бөшке-бөшкесімен
Ішкім келеді!—
Сыраға
Кеңірдектен келіп
Бөшкедей боп
Іскім келеді.
Шіркін-ай,
Атағымды осымен
Мәңгілік қалдырсам ғой:
Алдымда көл жатып,
Өзім түйеге айналып,
Күн-түні сораптап
Шөлімді бір
Қандырсам ғой.
(Арман ғой бұл).
Бүгінде
Жақыным да,
Жан-жарым да,
Дәрігерлер де
Ем-домын жасап
Дамыл алмайды.
Әурешілік! –
Өйткені менің
Тірлікке деген
Өлеңімнің де,
Өмірімнің де
Бәрі бір
Шөлі қанбайды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Торығу

  • 0
  • 0

Өлiп тұрамын,
Өлiп жатамын.
Елес сияқты
Өлiк-сұлбамын.

Толық

Жасыл тыныштық

  • 0
  • 0

Күн ыстық.
Айналам
жасыл тыныштық.
Жанарың қай жақты қармасын

Толық

Түнгi трасса

  • 0
  • 0

Түнгi трасса.
Күзгi жел ұлиды қасқырдай.
Сақ болшы, кезекшi ГАИ мен
көрсеткiш бағандар,

Толық

Қарап көріңіз