Жыланмен арбасу

Түркістан аймағына
Әйгілі Әубәкір қари
Қаратаудың қойнауында
Сала құлаш
Қара жыланмен арбасты.
Жындарын шақырып,
Перілеріне ақырып,
Бірде қылғынып,
Бірде аһ ұрып
Күңрентіп тау-тасты,
Ала көзін қан басты.
Арбасты!
Арбасты!
Жылан да берілмеді,
Қари да берілмеді.
Ауаны аралап жүгірген
Бір сыбыс өлім деді;
Ауаны аралап жүгірген
Бір сыбыс тәңір деді.
Бір-бірін ала алмады!
Қара жылан да
Бірде —
Үзіліп кетердей! —
Жіптей жіңішкеріп,
Бірде
Шоқпардай болып
Ісініп кетеді.
Әубәкір қари да
Бірде —
Сынып кетердей! —
Таяқтай жіңішкеріп,
Бірде
Күптей боп
Ісініп кетеді...
Апыр-ай,
Қара жыланның
Айыр тілінің
Жалаңдауын-ай!
Әубәкір қаридың
Қып-қызыл көзінің
Алаңдауын-ай...
Екеуінің де
Қысылуын-ай,
Бірін-бірі
Ала алмай қарысып —
Тартыстың —
Ушығуын-ай!
Жоқ болды
Сол кезде
Сұмпайы бір дыбыс —
Қағынған
Сабалап көкті...
Ақыр соңында
Қара жыланың
Ісініп-ісініп-ісініп...
Пышақ тиген местей боп
Айра-жайрасы шығып
Жарылып кетті...
Әубәкір қари
Орнынан зорға тұрды...
... Бірде оңға жүрді,
Бірде солға жүрді...
... Біз дағы
Қатерлі жыланмен
Арбасып,
Қарысып жатырмыз;
Алысып жатырмыз...
Ала алмай жатырмыз
Амалын
Таба алмай жатырмыз...

---