Өлең, жыр, ақындар

Алаң көңіл

  • 26.06.2022
  • 0
  • 0
  • 508
Заманның лебі
Суып барады.
Құдай-ау,
Қашан ол
Құрықталады.
Мен де қазір
Әрбір күнімді
Басқа жұрт құсап
Амалдап құрам.
Тағы да
Не болар екен деп
Таңертең төсектен
Алаңдап тұрам.
Алаңдай,
Алаңдай—
Жүгіріп келгендей—
Демімнің алқынуын-ай.
Жанымның
Кеудеме симастан
Суықтың
Келерін сезінген
Күздегі
Шыбын сияқты
Шарқ ұруын-ай.
Апыр-ай,
Күндердің күнінде
Қатыгез заман
Құрсаудай сығып
Қысып кетеді-ау...
Шыбын-жан сонсоң
Шыдай алмастан
Аспанға зың етіп
Ұшып кетеді-ау...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұсау кесер жыры

  • 0
  • 0

Қаз-қаз тұрған сәбидi
Рухымен бабаның
Бата берiп жебеп ал!
Сонан кейiн апарып

Толық

Өлең жазып отырмын

  • 0
  • 0

Өлең жазып отырмын.
Қаламымды
Көкпеңбек көлдерге
Малып алып

Толық

Бұлт

  • 0
  • 0

Ойға батып опынам –
өңiм бе бұл, түсiм бе? –
үнсiз кейде отырам
қара бұлт iшiнде.

Толық

Қарап көріңіз