Өлең, жыр, ақындар

Қара қыз

Көтеріліп қалады менің еңсем,
Кенеттен қара қыз сені көрсем!

Сен десе азынап тұрады ішім,
Неге екенін қара қыз ұғамысың?

Қызғаныш өз жүгін салар жанға,
Қимаймын сені бөгде жанарларға.

Ауыртпасын қызғаныш жанды неге,
Біреулер тартса сені әңгімеге?

Түсінбес іштегі назымды ешкім,
Кейіпкері тек өзің әрбір кештің.

Қарасын алдыңда көзім жерге,
Сені мен қызғанамын өзімненде.

Демеймін алайда «қалдым сүйіп!»
Онсызда көп тұстары жанның күйік.

Тек өзіңді сыйлаймын, бағалаймын,
Ғашықпын деп өзімді санамаймын.

Есбол БОЗАН
Шілде-Тамыз. 2022 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзіңсіз

  • 0
  • 0

Бір күнім өтсе өзіңсіз,
Сезінем өзімді көңілсіз.
Жан едім неткен төзімсіз,
Сөзімді ұқшы тек үнсіз.

Толық

Алғашқы рет, соңғы рет

  • 0
  • 0

Мен сені көрген сәтте алғашқы,
Сен үшін төккен едім әр жасты.
Ал қазір өмірімнен мән қашты,
Көңілімді қар басты.

Толық

Нәпсі Әр-Рухи

  • 0
  • 0

Берік болып рух деген аманатқа,
Бөленейік бақытқа ана жақта.
Өлім деген теңізге жұтылғасын,
Отбасың қалады жаға жақта.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар