Өлең, жыр, ақындар

Қара қыз

Көтеріліп қалады менің еңсем,
Кенеттен қара қыз сені көрсем!

Сен десе азынап тұрады ішім,
Неге екенін қара қыз ұғамысың?

Қызғаныш өз жүгін салар жанға,
Қимаймын сені бөгде жанарларға.

Ауыртпасын қызғаныш жанды неге,
Біреулер тартса сені әңгімеге?

Түсінбес іштегі назымды ешкім,
Кейіпкері тек өзің әрбір кештің.

Қарасын алдыңда көзім жерге,
Сені мен қызғанамын өзімненде.

Демеймін алайда «қалдым сүйіп!»
Онсызда көп тұстары жанның күйік.

Тек өзіңді сыйлаймын, бағалаймын,
Ғашықпын деп өзімді санамаймын.

Есбол БОЗАН
Шілде-Тамыз. 2022 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Гөзел

  • 0
  • 0

Сені ойлаумен өтіп жатыр әрбір кеш.
Саған деген сезімімді жан білмес.
Гөзелім, сен жүрші тек шаттанып,
Аңсап қайтем махаббатты мәңгі өлмес.

Толық

Мезгіл

  • 0
  • 0

Көктем келді далаңа,
Еріді мұздар жағада.
Берілген өмір бір көктеу,
Сондықтан оны бағала.

Толық

Қарап көріңіз