Өлең, жыр, ақындар

Муза

Өзіңсіз көкейге тұнар мұң,
Дауысыңды естуге құмармын.

Құштармын жүзіңді көруге,
Дайынмын сен үшін өлуге!

Мүмкін мен жынданған шығармын!

Ұнаттым өзіңді, пендемін,
Келмей ме жүректі емдегің?

Құбылам сәт сайын сынаптай,
Сезімім жатқан соң шыдатпай.

Сағынышыма айналдың сен менің!

Түсінші ахуалды мендегі,
Дәл бұлай жыр жазғым келмеді.

Барады көкірегім тым күйіп,
Қалдым мен өзіңді шын сүйіп.

Ол үшін сөкпеші сен мені!

Бәріне шыдаймын төзіммен,
Оқышы сезімді көзімнен.

Елемей дүниенің тарлығын,
Түбінде айтамын барлығын!

Қалғанда оңаша өзіңмен!


19.12.22



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Амбиция

  • 1
  • 0

Құдайына ақын бүгін қол жайды,
Поэзия өлді, адамзатқа сол қайғы.
Мен келдім қаламымды қолға алып,
Әлемде жаңа тәртіп орнайды.

Толық

Ерір

  • 0
  • 0

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Толық

Қарап көріңіз