Өлең, жыр, ақындар

Қарауылда, автобекетте

  • 05.04.2023
  • 0
  • 0
  • 676
Қарауылда, автобекетте,
Сені алғаш көргеннен-ақ,
бір шұғылаңды сезгенмін, шалқып тұрған.
О мезет — өзім де ауада қалқып тұрғам!..
Ұмытқанмын жынысымды.
Көктегі Күн — Тәңірінің Бізге ғана арнаған нұры сынды!..

Сол бекеттің Басында — шілде айы ғажап гүлдеген.
Соған қарап, жазмышымды білмек ем..
Шашы да аңқып өскен Мұңымды да көрдім мен сонда!
Сәулелі де болады екен-ау — Мұң деген!..

Содан бері отыз төрт Шілде кетті өтіп.
Жемісін бірге теріп жеп талай кер Күздің,
Шүкір, жапасын шекпедік жалғыздың.
Ал, шашы да аңқып өскен Мұңым — со қалпы…
Қорғаушы періштеміз — Ол біздің.
Поэзия!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл кеші

  • 0
  • 0

Қастерлеген хатыңды, бағалаған,
аман-есен мұндағы жаман ағаң.
Қақпақылдап тынымсыз жел – уақыт,
қаңбақ – күндер келмеске домалаған.

Толық

Ертегі

  • 0
  • 0

Қара Аспанның Өң мен Түсі түйіскен
Шұғыласында
Періштелер сүйіскен.
Тіршілікті жарататын (тыныстан!)

Толық

Менде де — сол, бір-ақ Сана, бір-ақ Ар

  • 1
  • 0

Менде де — сол, бір-ақ Сана, бір-ақ Ар.
Мінезім бар — алқоңыр.
Өлеңнен тыс тіршілігім — күнәһар.
Мінәжатханам — тоғызыншы қабаттағы балконым.

Толық

Қарап көріңіз