Өкпеліміз кеш оралған көктемге

Екеуміз де қол созамыз көктерге,
Мұңаямыз құстар ұшып өткенде.
Екеуміз де толған айға ғашықпыз,
Өкпеліміз кеш оралған көктемге.
Леп ізімен жүзіп барад әр қайық,
Жетер енді, жылы жаққа самғайық.
Екеуміз де күз келгенде жалғызбыз,
Сағынамыз жапырақтай сарғайып.
Жапырақтай сезімдерді тона күз!
Күзден ұштық енді қайда қонамыз?
Екеуміз де ұнатамыз балмұздақ ,
Балмұздақтай жүректерден тоңамыз.
Көктем қазір...
Кеуделерде тірі күз,
Менің аппақ әлеміме кіріңіз.
Екеуміз де өле сүйген ғашықпыз,
Қинайтұғын бірімізді біріміз.
Таң келеді, етегін түн жия алмай,
Біздің ғажап сағынышты қия алмай.
Тәкаппармыз, танып тұрып танымай,
Сүйіп тұрып, жек көреміз ұялмай.
Мың жыл уақыт сарғайған хат бұл күзден,
Жапырақ қыз құсқа еріп жүр бізбен.
Екеуміз де мұңдасамыз қайыңмен,
Сырласамыз сыбыр-сыбыр жұлдызбен.
Шақырады қарындасын жел, енді,
Қашқақтамай құшағыма кел, енді.
Түнгі лептен естиікші әуенді,
Жапырақтан оқиықшы өлеңді.

Бетінде Ай, Аспан деген меңді қыз,
Сол аруға сыр айтамыз енді біз.
Балконыңнан қол бұлғайсың тағы да,
Кел дейсің бе?
Қош дейсің бе?
Белгісіз...
Екеуміз де қол созамыз көктерге,
Мұңаямыз құстар ұшып өткенде.
Екеуміз де толған Айға ғашықпыз,
Өкпеліміз кеш оралған көктемге.

---