Өлең, жыр, ақындар

Апама ұқсайсың

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 261
Ойыңнан сенің қайғырам,
Жырыңды оқып түңілем.
Аппақ жаныңды парақтап,
Кітап жүзіңе үңілем.
Қақтығысады сезімдер,
Жанарлардың жолынан.
Апамның әжім саусағын,
Мұңыңның көрем қолынан.
Кірпігің әнтек қозғалар,
Құлатып алмай моншағын.
Түнге ұқсаған көзіңнен,
Әкеткен Айды сонша кім?
Қоңыр сағыныш төселген,
Күзге де жаяу жетіпсің.
Апамның жасыл көйлегін
Көктемге шешіп кетіпсің.
Жауады көздің жаңбыры,
Жанымның күзін шайып-ап.
Жүрегің, сезем, жылап жүр,
Ағарған шашын жайып-ап.
Мұңаймасын деп терезең,
Ай күзетшісі жүр тұғын.
Апамның ине, жібімен,
Жүректің тікші жыртығын.
Құстардың мұңын естимін,
Үніңнен діріл, сөзіңнен.
Апамның мұңлы жанарын,
Көремін қара көзіңнен.

Бұл ғұмырыма жетердей,
Көзіңнен сәуле тарады.
Жүзіне ұқсап апамның,
Қартайып жаның барады.
Қоңыр аруды босатшы,
Дертіңнен бір сәт, түн, айық!
Апамдай сен де қарайсың,
Ақшамға неге мұңайып.
Соры көбірек расында,
Сезімнің шаттық бағынан.
Бетінен иіскеп апамның,
Балалығымды сағынам.
Мұң сүйді сенің көзіңді,
Қара шидемін түн киді.
Орамалынан апамның,
Күз иісі мүңкиді.
Күн кесесі төгіліп,
Бұлақтай нұрын таң құйды.
Орамалынан апамның,
Қоп-қоңыр шашың аңқиды.
Қоңыр күзімді сағындым...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен сыйлаған түйме

  • 0
  • 0

Сүрем өмір қос мезгілде: күз бен қыс,
Сен жақта ғой көк аспанда жүзген құс.
Суық сүйген төсімдегі сұңқарым,
Қарлығаштың жұпары бар ізбен ұш.

Толық

Екі шың

  • 0
  • 0

Мұңды сүйер, мұң көтерер ер деген...
Жан-жүйкеңді жыр әлемі кернеген.
Ғашығың бар, жан досың бар, мұңың бар,
Бай адамды сен секілді көрмегем.

Толық

Жапырақпын

  • 0
  • 0

Тал өмірге жармасқан сырға, жаным,
Қобызына шанақ болдым жыр даланың.
Алматым-ау, терезеңнен мұң ағады,
Тамшысымын жылап тұрған бұл қаланың.

Толық

Қарап көріңіз