Өлең, жыр, ақындар

От кеудеме үңілем

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 342
Мені тағы ұйықтатпады қинай мұңым,
Дос боп отыр жалғыздыққа қимай түнім.
Мына әлем қаншалықты кең болғанмен,
От жүрегім соншалықты сыймайтының...
Сезімімді бұлтқа орап күнді құштым,
Соққысында құлап барам мұңлы күштің.
От кеудемнің мұң құйынған сәулелері,
Аспаныңда жанып тұрған түнгі ұшқын.
Жарығымды сыйдыра алмай мұң көшіне,
Азғырады қара жүрек түн шешіне.
Егер Күннің нұры сөнсе бұлттан қорқып,
Жүрегімді жұлып берем Күн төсіне.
Қайтсем екен, бөрі мұңды, қап, ұлыған!
Шерім жауды қара аспанның жатырынан,
Бөтен кеуде, бөтен оттан қорықпаймын,
Бәлкім, ажал өз кеудемнің лапылынан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұлт жамылған Ай

  • 0
  • 0

Қараушы едім жанарыңа баласынып,
Өтті бәрі түс келді ғой таң асырып.
Жапырағын сұрап жатыр тіленші күз,
Жүрегімді іздеп жүрмін аласұрып.

Толық

Жалаңаш қоғам

  • 0
  • 0

Жапырағын қимай жерге шешінді күз,
Ақ көйлегін ары қашып шешінді қыз.
Бұл жалаңаш қоғам менен адамзаттан,
Жинаймын кеп етегім мен есімді жүз.

Толық

Мейірім Гүлі

  • 0
  • 0

Біз –
жабырқаған,
ашыққан,
сырқат пендеміз...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер