Өлең, жыр, ақындар

Мұнарлы күні қар күреп

  • admin
  • 24.04.2024
  • 0
  • 0
  • 255
Мұнарлы күні қар күреп
жолда тұрдым жападан жалғыз,
кірпігім де қалысар емес
күреп жатты
жаныма енді жауған тоңғақ тамшыларды,
күреп жатты ерінім тіліме жауған сөздерді,
Қасым күреп жатты қабағымның әжімдерін,
Бәтіңкем күреп жатты торапты,
сәттерімді
күреп жатты сағаттың тілі.
Күн қарайды – көзілдіріктің аржағындағы суалған қарашықтай,
Жалаңбұт шыбықтар да – жорғалап бара жатқан қоңыздай.
Қар болып кеткендей түгел;
Жауып жатты үйлер,
Талдар, адамдар, күшіктер, т.с.с.
Жауып жаттым мен;
Көзім, қолым, қолғабым, күпім,
жауып жатты қар болып.
Мұнарлы күні қала тынышын бұзып
күредім
өзгені де,
өзімді де жападан жалғыз.
Сонда да үнсіздікке жұтылып кететін үнім.
Бәрінен де ең ауыр естілетіні,
аспаннан жерге жауған қардың құлағаны.
Аспан Шамын айнала жауып жатыр пәруана қар-р,
жынды қар-р,
жауып жатыр құлақ тұндыратын тыныштық.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі сағыныш

  • 0
  • 0

Салқын леп жұпары — сағыныш,
Сезімің еседі тоңдырып.
Қанатың шаршаса ұшудан,
Кеудеме аласың қондырып.

Толық

Жапырақпын

  • 0
  • 0

Тал өмірге жармасқан сырға, жаным,
Қобызына шанақ болдым жыр даланың.
Алматым-ау, терезеңнен мұң ағады,
Тамшысымын жылап тұрған бұл қаланың.

Толық

Жалғанда бұл қанша жанды жараладым...

  • 0
  • 0

Жалғанда бұл қанша жанды жараладым?
Неше мұңды қайғы болып араладым?
Шығамын да Әуезов театрынан,
Өмір деген театрға ораламын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер