Өлең, жыр, ақындар

Жиһад

  • admin
  • 24.04.2024
  • 0
  • 0
  • 328
Рухы тәнін
табыттай иығына көтерген,
шапандай іле салған бәдәуи –
Жанның киімінен мағына күткен қоғамнан алыстап кетіп,
Әр заттың тәнінен жаніздейді...
Ақиқат шағылысқан айналардың нұрына қызығып,
үнсіз, сәт ішіне жұтылып тұрады...
Тәні – көлеңкесін,
Түні – жалғыздығы азғырып
Үйі – медресесінен алып қашқысы келеді ұзаққа...
Бәдәуи терезенің пердесін ашты;
Жаны әжімді саусақтарымен, аппақ шаштарын салалап
Ауыр жөтеліп, түннің ең терең өткеніне қарады;
Тәнмың әскерімен түннің кең алаңында басқыншылық жасап,
Жанның кішігірім ауылымен соғысқалы замандар өткен...
Алақандай ауылдың отқа оранған шаңырақтары,
керегелері,
бесіктері,
қаһарман сүйектері күлге айналып кеткен...
Бірақ, бір ғана тамшы Нұр ауылдың шетінде
жапырақтың бесігіндеіңгәлап қап қойған...
Жан ғасырлар бойы сол бір жұтым Нұрдың ер жеткенін күтті...
Оны аялап өсірді, қоғамнан жасырды,
Ол Нұр өскен соң, «бәдәуиді өзгертем» деді...
Ақсақал қауғадай сақалын жас тарап,
Терезенің аржағындағы түннің әскері бұлттардай күркіреп,
Нажағай қамшылары аспанды тілгілеп, келе жатқанын есітті...
Көңіліндегі Нұрдан тауыс қанатындай шұғыла шашырап
түнге ұшып бара жатты...
Қария іштей күрсініп «бұл соғыс бітпейді» деді...
Ал бәдәуи, терезенің пердесін жапты...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғанда бұл қанша жанды жараладым...

  • 0
  • 0

Жалғанда бұл қанша жанды жараладым?
Неше мұңды қайғы болып араладым?
Шығамын да Әуезов театрынан,
Өмір деген театрға ораламын.

Толық

Мен күткен көктем

  • 0
  • 0

Гүлім менің, жазым менің, көктемім!
Сеніменен мақтанады текті елің.
Қуантуға жабырқаған күздерді,
Көктем болып бұл өмірге кеп пе едің?

Толық

Өзіңдей өмір...

  • 0
  • 0

Жапырақ болсамшы жап-жасыл,
Дегенмен, қараша келеді.
Аспаннан бір тамшы күтемін,
Қаңсырап көңілдің шелегі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар