Өлең, жыр, ақындар

Қос терек

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 4464
Тереземнің алдында
Тербетілген қос терек.
Өсіргем жаз айында,
Өзіме тұр еркелеп.
Жас сұлудай жапырақ,
Көз тартады көркімен.
Жел соқса егер қалтырап,
Бетімді үрлеп желпіген...
Ұрпағыма сая боп,
Қалса артта еккенім.
Дермін сонда өмірге,
Босқа келіп, кетпедім
1947
* * *
Уылжып бесігінде тілсіз бөбек,
Былдырлап үн қатады әлде не деп.
Жырлайды басында оның бесік жырын,
Табиғат — ана сәби жанды әлдилеп
Жүзінен бір майда леп нұр төгіліп,
Көзінен күнәсіз жан тұр көрініп.
Дүниенің жаңа келген жас қонағы,
Он төртте туған айдай төңкеріліп.
Айтарын айтпады-ау деп тілі шығып,
Сөзіне ынтығасың сонда тұрып:
Бірақ та жүрегіңмен қуанасың,
Көзінен жаудыраған жанын ұғып.
1947
* * *
Ояныңдар махаббат, тәтті армандар,
Ояныңдар оба боп жатқан жандар,
Жайылыңдар қайтадан дос құшақтар,
Жалындаңдар қайтадан жастық шақтар!
Ашылыңдар қайтадан қара көздер,
Соғыста өшкен тұр сапқа дана сөздер!
Өшкен өмір аштықта, шөл тамызда,
Тіріліңдер қайта кеп ортамызға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Биік

  • 0
  • 0

Желпіп жаздың гүлдері,
Күн күледі нұр құйып.
Жетелейді ілгері
Бір биіктен бір биік.

Толық

Майдан жолында

  • 0
  • 0

Жүре бердік түк үнсіз,
Үзіліссіз, тынымсыз.
Кірпік ілмей ұйқысыз,
Жүре бердік шылымсыз.

Толық

Сороть—пушкин өзені

  • 0
  • 0

Өлең-жырдың өзегі —
Міне, бұл Пушкин жері,
Сороть — Пушкин өзені,
Маленец — Пушкин көлі.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер