Өлең, жыр, ақындар

Бидай моншақтары

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2234
Машинаның оттары шалқып ұдай,
Арай шашқан прожектор жарқылындай,
Тулайды егін Қостанай даласында
Жарына ұрған Тобылдың толқынындай.
Саласындай саусақтың самсап бәрі,
Тербеледі бидайдың моншақтары.
Кең далада керемет күй күркіреп,
Қырмандарға құйылған жол соқпағы.
Қызыл керуен ағылған жол бойында,
Дала толған дүбірлі комбайнға.
Тер маржаны жаңбырдай мөлдірейді,
Күн қарыған диқанның маңдайында.
Отты күнгі Отанның солдатындай,
Барады ерлер аршындап алға тынбай.
Арттарында қалады қырман таулар —
Сапырылған сағыммен сары алтындай.
Атақтары аспандап ел көгіне,
Қуантты олар ересен еңбегіне.
Жер жұлдыздай гүлдерін тағып жатыр
Өңін қайта өзгерткен ерлеріне.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зырлап кетіп барады

  • 0
  • 0

Жұлдыздар ұйықтап таң алды,
Табиғат — ана мүлгіген.
Құшақтап байтақ даланы
Қарсы алдым шыққан күнді мен.

Толық

Солдат қасығы туралы баллада

  • 0
  • 0

Жанарынан ең соңғы жасы тамып,
Жығылды ол Карнаттан асып барып,
Жолдастары жіберді анасына
Солдаттың қонышындағы қасықты алып.

Толық

Күн күркірі

  • 0
  • 0

Күн іш тартып күрілдеп,
Көкте ойнатты жасынын,
Құя салды дірілдеп,
Ақ селі мен ашуын. ,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар