Өлең, жыр, ақындар

Бидай моншақтары

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1912
Машинаның оттары шалқып ұдай,
Арай шашқан прожектор жарқылындай,
Тулайды егін Қостанай даласында
Жарына ұрған Тобылдың толқынындай.
Саласындай саусақтың самсап бәрі,
Тербеледі бидайдың моншақтары.
Кең далада керемет күй күркіреп,
Қырмандарға құйылған жол соқпағы.
Қызыл керуен ағылған жол бойында,
Дала толған дүбірлі комбайнға.
Тер маржаны жаңбырдай мөлдірейді,
Күн қарыған диқанның маңдайында.
Отты күнгі Отанның солдатындай,
Барады ерлер аршындап алға тынбай.
Арттарында қалады қырман таулар —
Сапырылған сағыммен сары алтындай.
Атақтары аспандап ел көгіне,
Қуантты олар ересен еңбегіне.
Жер жұлдыздай гүлдерін тағып жатыр
Өңін қайта өзгерткен ерлеріне.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адам өлмейді

  • 0
  • 0

Адам аледі —
От басында,
Кейде жолда:
Апатта,

Толық

Қызыл алаң

  • 0
  • 0

Орнатқандай осы араға әлде кім
Ту түсіндей таңғы аспанды,
Тоқығандай тіні менен сәуленің
Күрең тарғыл татарды.

Толық

Ақындардың аққуы

  • 0
  • 0

Сәкен, Сәкен!Осы есіммен,
Тебіреніп бүгін мен,
Келем Сәкен көшесімен,
Келем Сәкен жырымен.

Толық

Қарап көріңіз