Өлең, жыр, ақындар

Желді кезең

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2114
Қойшының қоңыр әні қой қайырған
Ұшқанда жазғы ауылдың жайлауынан,
Еседі әнмен бірге ерке желдер
Желпініп Желдікезең қойнауынан.
Жарылған аппақ гүлдер қауызынан,
Тамаша айнымайды тау қызынан.
Перзентін сұлулықтың толғатқанда,
Түскендей табиғаттың ауызынан.
Ауаң бар ауру жанды сауықтырған,
Алатау, бір өлеңсің ағып тұрған.
Мен қостым сол жырыңа бір шыңыңды,
Сыртыңнан қарауылдап бағып тұрған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматыда ақындар көшелері

  • 0
  • 0

Кетті олар күйзелтіп кеше мені,
Болды енді өлмейтін дос өлеңі.
Көрінеді тік басқан өздеріндей
Алматыда ақындар көшелері,

Толық

Гүл өмір

  • 0
  • 0

(Ұлым Атығайға)
Көктемде қолға ұстаған гүлім едің,
Кеудемде бір күй болып күбірледің.
Жоқтаймын, жалтақ-жалтақ қарай берем,

Толық

Күн күркірі

  • 0
  • 0

Күн іш тартып күрілдеп,
Көкте ойнатты жасынын,
Құя салды дірілдеп,
Ақ селі мен ашуын. ,

Толық

Қарап көріңіз