Өлең, жыр, ақындар

Бестау

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1817
Бір ананың ер жеткен,
Бес отау боп бес ұлы.
Көп қиялды тербеткен,
Бестау — оның есімі.
Бір шыңы бар еш жанның
Ізі түсіп баспаған.
Найзасындай Бестаудың,
Көкке шаншып тастаған.
Бағып қас пен қабағын,
Жалбарынып ағалап.
Басқа шыңдар балағын
Күн өткізген паналап.
Күн күркіреп жауар шақ
Сақтандырып көршісін.
Қазбекке хабар сап,
Айдаған жел елшісін.
Ағайынды бес шыңның
Айбарынан жасқанып,
Көшкен бұлттар кешқұрым
Көздерінен жас тамып.
Қатерге де ол дайын,
Қорғанбайды ұрыстан.
Бестауымен Торғайдың
Секілді бір туысқан.
Сонау көкте мекені —
Сырласқан Құс жолымен.
Жаралғандай екеуі,
Бір шебердің қолымен.
Жан-жағында кәрі адыр,
Арыстандай аш белі.
Бестау бейне қарауыл.
Айнала тау — әскері.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лермонтов

  • 0
  • 0

Күндей боп қара нөсер төккен күзде,
Саңқылдап ақын үні жеткен бізге.
Жарқылдап толқынмен бір көтерілген,
Жалтылдап жалғыз желкен көк теңізде.

Толық

Спандияр көбеевтің үйінде

  • 0
  • 0

Хақымыз жоқ секілді,
Ақсуатты аттауға.
— Көзге ілсін бе кемпірді, Түсетұғын қарт бар ма?—
Деп соғары ол анық,

Толық

Күн батарда

  • 0
  • 0

Күткендей көзі талып үйі асыға,
Күн кірді күлімдеп өз ұясына.
Қонды кеп сәулелерден қызғалдақтар
Науша бой найза тастың қиясына.

Толық

Қарап көріңіз