Өлең, жыр, ақындар

Қобыз

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2367
Дала бір жұлдызы жоқ қаралы аспан,
Көгінде ана зарлап, бала адасқан.
Үміт бір шала-жансар ақсақ киік,
Тағдыр бір асау құнан ала қашқан.
Күл болып ошақта оттар сеніп қалған,
Сұп-сұр боп бұлт адырда өліп қалған,
Аруана ауыр жүкті көтере алмай
Арқаның сауыры да шөгіп қалған.
Жер — жетім ыңыранып көз ілмеген,
Жел — жесір бебеу қағып безілдеген.
Көшкен ел сурет боп қатып қалған,
Түтіні тіршіліктің сезілмеген.
Кең дала, айдау жазық, кәрі адырлар,
Мұңлы өзен, сұрғылт аспан, қара құмдар...
Тізілтіп өтіп жатсың жолы ұзын қыр,
Ойнашы Ықыластың қобызын бір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аңыз сынды ақиқат

  • 0
  • 0

Сөгіліп сел боп мұзынан,
Көңілге салды үрей қыс.
Шонжының қарлы құзынан
Дүрілдеп жетті дүлей күш.

Толық

Мүслима

  • 0
  • 0

Ұшқанменен басыңнан ерте көктем,
Тастаса да қанша жаз,
Күзді артына.
Еламан еркелеткен

Толық

Петергоф

  • 0
  • 0

Петергоф.
Фонтандар —
Биікке құстай шарқ ұрған.
Петергоф.

Толық

Қарап көріңіз