Өлең, жыр, ақындар

Қобыз

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2444
Дала бір жұлдызы жоқ қаралы аспан,
Көгінде ана зарлап, бала адасқан.
Үміт бір шала-жансар ақсақ киік,
Тағдыр бір асау құнан ала қашқан.
Күл болып ошақта оттар сеніп қалған,
Сұп-сұр боп бұлт адырда өліп қалған,
Аруана ауыр жүкті көтере алмай
Арқаның сауыры да шөгіп қалған.
Жер — жетім ыңыранып көз ілмеген,
Жел — жесір бебеу қағып безілдеген.
Көшкен ел сурет боп қатып қалған,
Түтіні тіршіліктің сезілмеген.
Кең дала, айдау жазық, кәрі адырлар,
Мұңлы өзен, сұрғылт аспан, қара құмдар...
Тізілтіп өтіп жатсың жолы ұзын қыр,
Ойнашы Ықыластың қобызын бір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Лениннің машуктегі ескерткіші

  • 0
  • 0

Күңіренді Кавказ шыңдары,
Омырауын жыртты оқ ұшып,
Толқындар өрттей шулады
Тастар да жатты соғысып.

Толық

Жауар күн жақын сияқты

  • 0
  • 0

Жел сайрандап далада,
Үрлейді құмда қияқты.
Жас иіс бар ауада,
Жауар күн жақын сияқты.

Толық

Донкихот

  • 0
  • 0

Жатар мезгіл. Көз ілмейміз сонда да
Кітап оқу қызық түнде – жатарда.
Дон Кихотты тұңғыш ашып толғана
Оныменен бір шығамыз сапарға.

Толық

Қарап көріңіз