Өлең, жыр, ақындар

Қобыз

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2531
Дала бір жұлдызы жоқ қаралы аспан,
Көгінде ана зарлап, бала адасқан.
Үміт бір шала-жансар ақсақ киік,
Тағдыр бір асау құнан ала қашқан.
Күл болып ошақта оттар сеніп қалған,
Сұп-сұр боп бұлт адырда өліп қалған,
Аруана ауыр жүкті көтере алмай
Арқаның сауыры да шөгіп қалған.
Жер — жетім ыңыранып көз ілмеген,
Жел — жесір бебеу қағып безілдеген.
Көшкен ел сурет боп қатып қалған,
Түтіні тіршіліктің сезілмеген.
Кең дала, айдау жазық, кәрі адырлар,
Мұңлы өзен, сұрғылт аспан, қара құмдар...
Тізілтіп өтіп жатсың жолы ұзын қыр,
Ойнашы Ықыластың қобызын бір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құрдасқа

  • 0
  • 0

Белгісіз туған күніміз,
ЗАГС жоқ қазақ жерінде.
Жиырма екінші жылы біз
Келіппіз осы өмірге.

Толық

Қымбат дала қырлары

  • 0
  • 0

Қымбат туған даламның,
Маған биік адыры.
Жатыр сонда бабамның,
Қасиетті қабыры.

Толық

Днепрде

  • 0
  • 0

Дүрілдеп жатты Днепр,
Дірілдеп жары толқыннан.
Айдыныңда ақ көбік,
Қорғасындай қортылған.

Толық

Қарап көріңіз