Имандылық иірімі

Имандылық өн бойыма жиылған,
Бабалардың өсиетімен құйылған.
Құран сөзі қасиетті қағида,
Пешенеме жазылған да бұйырған.

Қастерлейміз ата ұрпақты текті деп,
Көрген жоқпыз қас жаулардан тепкі жеп.
Тәуелсіздік тәбәрік боп келгенде,
Өз ылаңын салып жатты секта кеп!

Ойранын сап отбасына ұйыған.
Тыңдатты олар пәк халқыма сұйық ән!,
Көрген жасты жетегіне тартатын,
Мен олардан қалай, қайтіп тыйылам?

Сақал-мұртты қоюды құн санайды,
Айлаға сап, шарғымен тұл санайды.
Әп-әдемі әйелдердің нұрлы жүзін,
Харам санап пердемен тұмшалайды.

Уағыздаса қорқыныш құрсауменен,
Тітіркеніп шошиды дел-сал денем!
Аяқтатты талайдың пәк өмірін,
Өзді өзіне қанды қол жұмсауменен.

Ардан алыс адасқан құр қиялы,
Жамандықтан жастарды кім тияды!.
Сөзі у, қылығы қу айласы асқан,
Жаныңа жақындатпа сұрқияны.

Талайларды тәрбиеден даралап,
Секталар жүр пәк жандарды жаралап.
Есің болса елдігіңді ұмытпай,
Хақ дініңді айыра біл саралап!

Жампозов Мейрбек Тайманұлы

---