Қыран

Екі көзің тілеп ұрыс, тілеп қан,
Көкірегіңде долы жүрек соғып тұр.
Болат тырнақ тиген жерін уатқан,
Шырқау көктен түскен кезде ағып бір.
Таңданамын,
Айбатыңа қарап иен,
Бітімің мен бөлек біткен мінезің.
Кеңістікті тіліп жүрген қанатпен,
Батылдықтың тәңірісі бір өзің!
Қайда ұшсаң да
Қос қанатқа аспан сын,
Өміріңнің өтпес тыныш әр күні.
Сенің саяң бұлт іреген асқар шың,
Сенің саяң – найзағайдың жарқылы!
Қабағыңа түйілген бір түнер бұлт,
Бауырында жалпақ дала теңселер.
Қас қағымда-ақ жасар едім бір ерлік,
Менде дағы сол өжеттік болса егер!
Өзіңе өзің шығардың да жазаңды,
Намыс көріп аласада өлгенді.
Мұқатам деп сақ-сақ күлген ажалды,
Өзің барып құзға соқтың кеудеңді!..
* * *
Армандарым аспанды айқара ашып,
Үмітім жүр күдікпен тайталасып.
Пікір бүгіп жатпаймын қызғанышпен,
Не де болса,
Бетіңе айтам ашық!
Күндестіктің жатпаймын көсеп отын,
Көңілім көк шындыққа төселетін.
Азабымды азғана ауырласам,
Базарымды азғана еселе күн.
Бір жол мені барады қиянға алып,
Қай теңізге білмеймін, құям барып.
Армандауды біреулер азап деп жүр,
Тірлігінде көрмеген қиялданып.
Керегі жоқ ерекше құрмет маған,
Жүрек отын жатса егер үрлеп далам.
Жалған болсаң,
Қылыштай кесіп өтем,
Шындық болсаң,
Сапарға бірге аттанам.

---